കഴിഞ്ഞ ക്രൈസ്തവശതകത്തിന്റെ ആരംഭത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന എല്ലിസ് എന്ന പ്രസിദ്ധനായ പൗരസ്ത്യഭാഷാപണ്ഡിതനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മതത്തെ അനുകരിച്ചു ഈയിടെ യശശ്ശരീനായി ശേഷിച്ച സർ വില്യം ഹണ്ടർ എന്ന വിശ്രുതനായ ചരിത്രകാരനും മലയാളഭാഷയ്ക്ക് ‘ഗ്രന്ഥസമുച്ചയം’ എന്നൊന്നില്ലെന്ന് ഖണ്ഡിച്ച് അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഈ കഴിഞ്ഞ അന്‍പതു വർഷങ്ങൾക്കിടയിൽ കേരളത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ സംഖ്യയും സ്വഭാവവും ധരിച്ചിട്ടുള്ളവർ ആരും ഈ അഭിപ്രായത്തോട് യോജിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല. മലയാളഭാഷയിൽ ഇപ്പോൾ നല്ലതെന്ന് നിസ്തർക്കമായ പറയാവുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ പലതും ഉണ്ട്. അവയിൽ ഉത്തമങ്ങളെന്നു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ള നൂറു പുസ്തകങ്ങളുടെ പേരാണ് താഴെ എഴുതുവാൻ വിചാരിക്കുന്നത്. ഈ പട്ടികയിൽ നിന്ന് ഞാൻ ഒന്നാമതായി ശാസ്ത്രീയ ഗ്രന്ഥങ്ങളെ ഒഴിച്ചിരിക്കുന്നു. ടി കെ കൃഷ്ണമേനോൻ ബി.എ അവര്‍കളുടെ ഭൂപ്രകൃതിശാസ്ത്രം മുതലായ പുസ്തകങ്ങൾ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷാപരിജ്ഞാനമില്ലാത്ത മലയാളികൾ എല്ലാവരും വായിക്കേണ്ടതാണ്. എന്നാൽ അവ വായനക്കാരുടെ രസത്തിൽ എത്രയോ മടങ്ങധികം അവരുടെ അറിവിനെ ഉദ്ദേശിച്ചെഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളവയാകയാൽ അവയ്ക്ക് സാഹിത്യഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ഒരു പട്ടികയിൽ പ്രവേശനത്തിന് അവകാശമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അതുപോലെ മഹച്ചരിതസംഗ്രഹം, സൻമാർഗ്ഗസംഗ്രഹം, സന്മാർഗവിവരണം, സന്മാർഗപ്രദീപം, വിജ്ഞാനമഞ്ചരി മുതലായ ബാലോപയുക്തങ്ങളായ ഗ്രന്ഥങ്ങളെയും ഞാൻ ഈ ലിസ്റ്റിൽ ഉൾപ്പെടുത്തീട്ടില്ല. ഇതിന്റെ താൽപര്യവും എളുപ്പത്തിൽ ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. വേറെ ഒരു കൂട്ടം പുസ്തകങ്ങളെ ഞാൻ ഒഴിച്ചിട്ടുള്ളത് നവീനസമ്പ്രദായത്തിൽ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ള രാജശ്രീ ഗോവിന്ദപിള്ള ജഡ്ജി അവർകളുടെ ഷേക്സ്പിയർ തർജ്ജമകൾ തന്നെ. ഇവയ്ക്ക് ഭാഷാസാഹിത്യമണ്ഡപത്തില്‍ കല്പിക്കേണ്ട സ്ഥാനം ഇന്നതെന്ന് ഇനിയും തീർച്ചപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. പക്ഷേ അവ കഴിഞ്ഞുപോയ സൂര്യനാരായണശാസ്ത്രികളുടെ ആംഗലകവിതാനുരൂപങ്ങളായ തമിഴ് കൃതികൾപോലെ കാലാന്തരത്തിൽ ഒരു ഉൽകൃഷ്ടപദവിയെ അവലംബിക്കുന്നതിനും മതിയാകുന്നതാണ്. ഇവയെമാത്രംതള്ളി ശേഷം ഭാഷയിലുള്ള പുസ്തകങ്ങളെ മുഴുവൻ ഞാൻ താഴെ കാണിച്ചിട്ടുള്ള പട്ടിക തയാറാക്കുമ്പോൾ മനസ്സുകൊണ്ട് നിരൂപണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ലോകം ഭിന്നരുചിയാകയാൽ ഞാൻ നല്ല പുസ്തകമെന്നു വിചാരിക്കുന്നതു മറ്റുചിലർക്ക് അങ്ങനെയല്ലെന്ന് തോന്നുവാനിടയുണ്ട്. അതിലുമധികമായി ഇവിടെ ഭയപ്പെടുന്നതു ഞാൻ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തീട്ടില്ലാത്ത പുസ്തകങ്ങളെ മറ്റുചിലർ ഉൾപ്പെടുത്തണമെന്നു സിദ്ധാന്തിക്കുകയില്ലയോ എന്നാണ്. എന്നാൽ ഈ മാതിരി വിഷയങ്ങളിൽ സർവ്വസമ്മതമായ ഒരഭിപ്രായമുണ്ടാകുവാൻ പ്രയാസമാണെങ്കിലും, സഹൃദയന്മാർ ഒട്ടുമുക്കാൽ ഭാഗവും ഏകമനസ്കരായല്ലാതെ ഇരിക്കുകയില്ലെന്നുള്ള സമാധാനവുമുണ്ട്. അച്ചടിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത പുസ്തകങ്ങളെ ഇവിടെ വിചിന്തനം ചെയ്യുന്നത് അപ്രകൃതമാകയാൽ, ആ കൂട്ടത്തിൽ പല നല്ല ഗ്രന്ഥങ്ങളും ഉണ്ടെങ്കിലും അവയെ ഞാൻ ലിസ്റ്റിൽ കൊള്ളിക്കുവാൻ ഉദ്യമിച്ചിട്ടില്ല.

എല്ലാ പുസ്തകങ്ങളും വായിക്കുമ്പോൾ സംശയനിവൃത്തി വരുത്തേണ്ടതിനായി സമീപത്തില്‍വെച്ച് കൊള്ളുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ പറയത്തക്കവണ്ണം വളരെ ഇല്ല. എങ്കിലും എട്ടു പുസ്തകങ്ങൾ സാഹിത്യപ്രിയന്മാരെല്ലാവരും പ്രത്യേകം ആദരിക്കപ്പെടേണ്ടവയായുണ്ട്. അവ (൧) ഏ.ആര്‍.രാജരാജവർമ്മ കോയിത്തമ്പുരാനവർകളുടെ കേരളപാണിനീയം. (൨) കോവുണ്ണി നെടുങ്ങാടിയുടെ കൗമുദി. (൩)പൈലോപോള്‍ ബി.എ അവർകളുടെ പഴഞ്ചൊല്ലുകൾ (൪)ഏ ആർ രാജരാജവർമ്മ കോയിതമ്പുരാനവർകളുടെ വൃത്തസർവ്വസ്വം (൬) ആ പണ്ഡിത സാർവ്വഭൗമനാല്‍ തന്നെ ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ട ഭാഷാഭൂഷണം. (൭) ഗോവിന്ദപിള്ള സര്‍വ്വാധികാര്യക്കാരവർകളുടെ മലയാളഭാഷാചരിത്രം. (൮) ബെയ്‍ലി സായിപ്പിന്റെ മലയാളനിഘണ്ടു (൯) കൈക്കുളങ്ങര രാമവാരിയരവർകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തോടുകൂടിയ അമരകോശം ഇവയാകുന്നു. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ കവികുലശ്രേഷ്ഠനായ കൊടുങ്ങല്ലൂർ കൊച്ചുണ്ണിത്തമ്പുരാൻ അവർകള്‍ വിദ്യാവിനോദിനിയിൽ ഇടക്കാലങ്ങളിൽ എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നതും മുഴുവനാകാതെ കിടക്കുന്നതുമായ അലങ്കാരഗ്രന്ഥത്തെ അനുസ്മരിക്കാതിരിക്കാതിരുന്നു കൂട. അതുമാത്രം മുഴുവനായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഭാഷയ്ക്കു അതിലധികം മഹത്തായ ഒരു ഭൂഷണം വേറെ ഉണ്ടാകയില്ലായിരുന്നു. ഇരുവനാട്ടു നാരായണൻ നമ്പ്യാരെഴുതി വരുന്ന ഉദയാലങ്കാരമെങ്കിലും അചിരേണ പൂർണമായിക്കണ്ടാൽ ഭാഷാഭിമാനികള്‍ കൃതാർത്ഥന്മാരായി. മിസ്റ്റർ ഗോവിന്ദപിള്ളയുടെ കേരളസാഹിത്യചരിത്രത്തെപ്പറ്റി നോക്കുകയാണെങ്കിൽ അത് ആ വിഷയത്തിലുള്ള ഒരു കരുവെന്നല്ലാതെ പാത്രമെന്നു പറവാൻ പാടുള്ളതല്ല. അതിന്റെ അലകുംപിടിയും മാറ്റി സർവ്വസമ്മതമായും സമഗ്രമായും ഉള്ള ഒരു സാഹിത്യചരിത്രം ഏതെങ്കിലും ഒരു പണ്ഡിതപരിഷത്തിനാല്‍ നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടേണ്ട കാലം ഏറ്റവും അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും തൽസ്ഥാനത്ത് ഇനിയൊരു പുസ്തകം കയറുന്നതുവരെ അതുതന്നെയാണല്ലോ നമുക്കാധാരം. എന്നാൽ ഇതൊന്നുമല്ല എന്റെ പക്ഷത്തിൽ ഭാഷയ്ക്ക് ഒരു ന്യൂനതയായി തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. ഉത്തമമായും സുബദ്ധമായും ഉള്ള ഒരു ഇംഗ്ലീഷുമലയാളംനിഘണ്ടു എന്നാണ് ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്നതെന്നാണ് ഞാൻ ദിവാനിശം പരിതപിക്കുന്നത്. എന്റെ സ്നേഹിതന്മാരായ പലരോടും ഇംഗ്ലീഷ് പുസ്തകങ്ങളെ മലയാളത്തിലേക്ക് തർജ്ജമ ചെയ്യണമെന്നു ഞാൻ പറയുമ്പോൾ സർവ്വസാധാരണമായി കേൾക്കാനുള്ള മറുപടി ഒരു നല്ല നിഘണ്ടുവുണ്ടാക്കിത്തന്നാൽ എഴുതാം എന്നാണ്. ഈ മഹത്തായ പരിശ്രമത്തിന് ആരെയെങ്കിലും ഒരാളെ ഉത്സാഹിപ്പിക്കുവാന്‍ കോട്ടയത്തുണ്ടായിരുന്ന ആ ഭാഷാഭിമാനി നമ്മുടെ ദുര്‍ദ്ദശയാല്‍ പരേതനായ് പോയല്ലോ. ഇനി പണ്ഡിതന്മാർ തന്നെത്താന്‍ ഈ വിഷയത്തിൽ പരിശ്രമിക്കുക എന്നേവരൂ. ഇതിന്ന് ഇന്നു സർവ്വകാലയോഗ്യതകളും തികഞ്ഞ ഒരു പുരുഷൻ കേരളത്തിലുണ്ടെങ്കിൽ അതു വിദ്വദ്‍ഗ്രേസരനായ ഏ. ആർ. രാജരാജവർമ്മ കോയിത്തമ്പുരാൻ അവർകൾ തന്നെയാണ്. അവിടത്തെ ആജ്ഞയും ശാസനത്തിനും അധീനന്മാരായി അസ്മാദൃശന്മാരും അണ്ണാൻകുഞ്ഞും തന്നാലായത് എന്നപോലെ ശ്രമിക്കുന്നതിൽ വിരോധമില്ല. 'വെബ്സ്റ്റര്‍ സായിപ്പിന്റെ കണ്‍ഡെന്‍സ് ഡിക്ഷണറി'യിലെ ഡിക്ഷണറിയിൽ പദങ്ങൾക്കെങ്കിലും തർജ്ജമ മലയാളത്തിൽ വേണ്ടത് എന്റെ ബുദ്ധിക്ക് അത്യാവശ്യകമായി തോന്നുന്നു. ഓരോ ഇംഗ്ലീഷ് പദത്തിനും മലയാളത്തിൽ സമാനപദങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്താൻ തർജ്ജമകാർക്കുവേണ്ട സൗകര്യവും തർജ്ജമകൾക്ക് ആശാസ്യമായ ഐകരൂപ്യവും ഉണ്ടാകുന്നതിനു വേറെ ഒന്നും വേണ്ടി വരികയില്ല. ഇരുപതീതു ഭാഗം ഓരോരുത്തനും തർജ്ജമ ചെയ്താലും ഈ പുസ്തകത്തെ ഒരു വർഷത്തിനകം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിടത്തോളം ഭാഷാഭിമാനികള്‍ ഇപ്പോൾ കേരളത്തിലുണ്ടെന്നാണ് എന്റെ പൂർണമായ വിശ്വാസം. അഥവാ ഈ ശ്രമം ക്ഷിപ്രസാധ്യമല്ലെങ്കിൽതന്നെ കുറെ കാലത്തിനുമുമ്പ് ആ തീരുമനസ്സുകൊണ്ടും, കേരളന്‍ പത്രാധിപര്‍ രാമകൃഷ്ണപിള്ള അവര്‍കളുംകൂടി എഴുതിവന്ന സാങ്കേതികശബ്ദനിഘണ്ടുവെങ്കിലും മുഴുവനാക്കി വെളിക്കാക്കിയാൽ ഭാഷയ്ക്ക് അനശ്വരവും അമൂല്യവുമായ ഒരു സ്വത്തു തദ്വാരാ സിദ്ധിച്ചു എന്ന് പറയാം. ഇതു വേഗത്തിൽ സമാപിക്കുവാൻ ശ്രമിച്ച തീരുമനസ്സിൽനിന്നു സകല കേരളീയന്മാരുടെയും കൃത‍്ഞതക്ക് ഒന്നുകൂടി പാത്രീഭവിക്കട്ടെ.

ഈ പട്ടിക തയ്യാറാക്കുന്നതിൽ എനിക്കുണ്ടായിരുന്ന ചില ഉദ്ദേശങ്ങളേയും ഇവിടെ പറഞ്ഞു കൊള്ളുന്നത് അവിഹിതമായിരിക്കുകയില്ലെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു. ഒന്നാമതായി നമ്മുടെ രാജ്യത്തിൽ പുസ്തകശാലകൾ അവയുടെ അഭാവത്താൽ മാത്രമാണ് ശോഭിക്കുന്നത്. കേരളത്തിലെ പ്രധാന പട്ടണങ്ങളായ തിരുവനന്തപുരം, കൊല്ലം, കോട്ടയം, എറണാകുളം, തൃശ്ശിവപേരൂർ, കോഴിക്കോട്, തലശ്ശേരി ഇവയിൽ ഒരിടത്തെങ്കിലും ഒരു യഥാർത്ഥമായ ഭാഷാഗ്രന്ഥശാല ഉള്ളതായി എനിക്കറിവില്ല. ഭാഷയെപ്പറ്റി യാതൊരു ജ്ഞാനവുമില്ലാത്ത പാമരന്മാരുടെയും, ഭാഷയിലൊരു ചുക്കുമില്ലെന്നു കല്പിക്കുന്ന ജ്ഞാനലവദുവിദഗ്ധന്മാരുടേയും ഇടയിൽ അകപ്പെട്ടു അവിടവിടെ അങ്കുരിക്കുന്ന പല വായനശാലകളും നഷ്ടപ്രായങ്ങളായും ഭവിക്കുന്നുണ്ട്. മാളിയമ്മാവു കുഞ്ഞുവറീതു മുതലായ അച്ചുകൂടമുടമസ്ഥന്മാരിൽ ആരെങ്കിലും ഈ നൂറുപുസ്തകങ്ങളെയും സൗകര്യംപോലെ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി ചുരുങ്ങിയ ആദായത്തിനു വിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ അവയെ മൊത്തത്തിൽ വാങ്ങുവാൻ വളരെ ആളുകൾ ഉണ്ടാകാതെയിരിക്കുകയില്ലെന്നാണ് ഞാൻ ഉറപ്പായി വിശ്വസിക്കുന്നത്. ഇതിലേക്ക് മാത്രം വേണ്ട പകർപ്പവകാശം ഭാഷയുടെ അഭ്യൂദയത്തെ കാംക്ഷിക്കുന്നവർ ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കാതെയുമിരിക്കുകയില്ല. ഈ വിധത്തിലുള്ള പട്ടികയെക്കൊണ്ടുണ്ടാകാവുന്ന വേറെ ഒരു ഗണനീയമായ ഗുണം, ഇത് ഭാഷാഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ താരതമ്യവിവേചനത്തിന് അശക്തമായ ജനസാമാന്യത്തിനു സ്വല്പമെങ്കിലും ഉപകാരപ്രദമാകാതെയിരിക്കുകയില്ലെന്നുള്ളതാണ്. മാർഗദർശകമായ ഒരു ഗ്രന്ഥപട്ടികയുടെ ആവശ്യകത കേരളത്തിന്റേയും പ്രത്യേകിച്ച് തിരുവിതാംകൂറിന്റേയും ആധുനികാവസ്ഥയെ പര്യാലോചിക്കുമ്പോൾ തുലോം അധികമായും ഇരിക്കുന്നു. ദോഷഭൂയിഷ്ടങ്ങളായ പുസ്തകങ്ങളെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാൻ ബദ്ധകങ്കണന്മാരായ അച്ചുകൂടമുടമസ്ഥന്മാർ തിരുവിതാംകൂറിലെപ്പോലെ കേരളത്തിന്റെ അന്യഭാഗങ്ങളിലില്ലെന്നുള്ളത് മാർജ്ജനം ചെയ്‍വാൻ യാതൊരു വിധത്തിലും പാടുള്ളതല്ലാത്ത ഒരു വാസ്തവമാകുന്നു. ഒരു ഭാഷയുടെ ശൈശവാവസ്ഥയിൽ ഏതു പുസ്തകത്തിനും ഉണ്ടാകാവുന്ന പ്രചാരം, അത് സംബന്ധിച്ചു ചെയ്യപ്പെടുന്ന പരസ്യത്തെമാത്രം ആശ്രയിച്ചിരിക്കുമെന്നുള്ളത് ഒരു പ്രസിദ്ധ ന്യായമാകുന്നു. അതിനാൽ ഈ ദുഷ്യഗ്രന്ഥങ്ങളെ ജനങ്ങൾ വങ്ങാതെയിരിക്കണമെങ്കിൽ സല്‍ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഇന്നതെന്നു അവരെ കാലേകൂട്ടിധരിപ്പിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. പിന്നെയൊരുപയോഗം ഈ വിധത്തിലുള്ള ഒരു പട്ടികകൊണ്ടു വരാവുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നത് സർവ്വകലാശാലയിലും നമ്മുടെ ഗവൺമെന്റുകളിലും കുറേക്കൂടി നല്ല ഗ്രന്ഥങ്ങൾ പാഠപുസ്തകങ്ങളായി സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടേക്കാമെന്നുള്ളതാകുന്നു. 'ഗണപതി ഭഗവാനുമബ്ജയോനി' എന്നോ 'അക്കാലങ്ങളിലതിഭുജവിക്രമ' എന്നോ തുടങ്ങിയ വരികൾ പദ്യസ്ഥാനത്തിലും നിദ്രാണന്റെ ഭാഗ്യോദയമോ', 'അതിശയമാര്‍ന്ന നിലവിളക്കോ', 'സിമ്പാദിന്റെ കപ്പലോട്ടമോ' ഗദ്യസ്ഥാനത്തിലും മട്രിക്കലേഷന്‍ പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ പതിവായി കാണുന്നവർ ഇവയൊഴിച്ചു കേരള ഭാഷയിൽ വേറെ സാഹിത്യമില്ലെന്ന് സംശയിച്ചുപോകും. അതുപോലെതന്നെ കുചേലവൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ടും സഭാപ്രവേശം തുള്ളലും പോരെങ്കിൽ 'മാർത്താണ്ഡവർമ്മ' നോവലും നമ്മുടെ പാഠപുസ്തക കമ്മറ്റിക്കാർ ഒന്നിലധികം ആണ്ടുകളിലേക്ക് തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോൾ ഇവയോടു കൂടി മലയാളത്തിൽ പാഠപുസ്തകങ്ങളാക്കാവുന്ന ഭാഷാഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റ് അവസാനിച്ചു പോയോ എന്നും ചിലർക്കു ശങ്കിക്കുവാൻ അവകാശമുണ്ടാകുന്നു. ഈ മൂന്നും ഉത്തമഗ്രന്ഥങ്ങൾ തന്നെ എന്നു ഞാൻ തലകുലുക്കിക്കൊണ്ട് സമ്മതിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇവപോലെ ഉത്തമങ്ങളായി ഇനിയും പല ഗ്രന്ഥങ്ങളുണ്ടെന്നുള്ള ഭാഗം കമ്മറ്റിക്കാര്‍ മറന്നു**കളയരുതെന്നു മാത്രമേ ഇവിടെ അപേക്ഷയുള്ളു. ഭാഷാഗ്രന്ഥകാരന്മാർക്കു പൊതുവേ സങ്കടമുള്ള ഈ വിഷയത്തിലേക്ക് ഞാൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്ത വ്യതിയാനം അനാവശ്യകമാണെന്നു തോന്നുന്ന മഹാജനങ്ങളോട് ഇതേ അവസരത്തിൽതന്നെ ക്ഷമയാചനവും ചെയ്തു കൊള്ളുന്നു.