രസികരഞ്ജിനി
ഭാഷാകവിതയുടെ അഭ്യുദയത്തിൽ സ്വല്പമെങ്കിലും ആകാംക്ഷയുള്ള സകലജനങ്ങളും ആലങ്ങാട്ടു അയിരൂര്‍ വൈദ്യൻ ശീവൊള്ളി എസ്സ്. നാരായണൻ നമ്പൂരിയുടെ അകാലവിയോഗത്തെപറ്റി പരിതപിക്കാതെയിരിക്കുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ നിർഭയമായി ശപഥം ചെയ്യുന്നു. കഴിഞ്ഞ ഇരുപത് വർഷത്തിനിടയിൽ ഭാഷയിൽ ഗദ്യത്തിനും പദ്യത്തിനും അഭൂതപൂർവ്വമായ ഉൽക്കർഷം വന്നിട്ടുണ്ടെന്നുള്ളതു നിര്‍വിവാദമാണ്. നവീന സമ്പ്രദായത്തിലുള്ള ഭാഷാകവിതയുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പറ്റി സി അച്യുതമേനോൻ ബി.എ അവർകൾ വിദ്യാവിനോദിനിയിൽ വെൺമണിനമ്പൂതിപ്പാടന്മാരുടെ കൃതികളെ ഗുണദോഷവിവേചനം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിൽ കൂലങ്കഷമായി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുള്ളതിനാൽ അതിനെക്കുറിച്ച് ഇവിടെ അധികം വിസ്തരിക്കുന്നില്ല. നൂതനരീതിയിൽ എഴുതപ്പെടുന്ന കൃതികളുടെ ഗുണങ്ങൾ ഇന്നതെന്നു ഭാഷാഭിമാനികള്‍ക്കൊക്കയും ഇപ്പോൾ ഏറെക്കുറെ അറിവുള്ളതാണ്. ഈ ഗുണങ്ങൾ പൂന്തോട്ടത്തുനമ്പൂരി, വെൺമണി അച്ഛൻ നമ്പൂരിപ്പാട് മുതലായ കവികളുടെ പദ്യങ്ങളിൽ ഇദംപ്രഥമമായി കാണപ്പെട്ടു തുടങ്ങുകയും വെൺമണി മഹൻ നമ്പൂരിപ്പാട്ടിലേയും അയിരൂർ എസ് നാരായണൻ നമ്പൂതിയുടേയും കൃതികളിൽ രൂഢമൂലമായി വികസിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ ഗുണങ്ങൾ തന്നെയാണ് കുഞ്ചൻനമ്പ്യാരുടെ കവിതകളിലും അകൃത്രിമമായ രാമണീയകത്തോടുകൂടി വിളങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഈ ഗുണങ്ങൾ മലയാളഭാഷയുടെ സ്വന്തം നേട്ടങ്ങളാണ്. ഇവ തികയുന്ന കവിതകൾ നിർമ്മിപ്പാൻ ശക്തിയുള്ളവർ വാസനക്കാരെന്നും തദിതരന്മാര്‍ വാസനക്കുറവുള്ളവരെന്നും പണ്ഡിതന്മാരാല്‍ ഗണിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ ഗുണങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് ഒറവങ്കര നീലകണ്ഠന്‍ നമ്പൂരി (രാജാവ്) അവര്‍കളെ ഇന്നുള്ള കേരളീയകവികൾ പ്രഥമഗണനീയനാക്കിത്തീർക്കുന്നത്.
'സാകവിതാസാവനിതാ
യസ്യാശ്ശ്രവണേനദര്‍ശനേനാപി
കവിഹൃദയംവിടഹൃദയം
സരളംതരളഞ്ചസത്വരംഭവതി'
എന്നും,
'സമുല്ലാസോവാചാംസരസമധുനിഷ്യന്ദലഹരീ
സമുന്മേഷദ്വേഷീസകലരസപോഷോചജനകഃ
നകേഷാമാധത്തേമനസിപരിതോഷംനവനവൈ
വിലാസൈരുന്മീലദ്വികചിതമധൂളീപരിമളഃ'
എന്നും ആപ്തവാക്കുകൾ സുകവിസൂക്തികളെ വർണിച്ചിട്ടുതു വെറുതെയല്ല. ഏതു ഭാഷയിലും നല്ല കവിതകൾ വായിച്ചാൽ മനസ്സിനുണ്ടാകുന്ന ആനന്ദം ഒന്നു വേറെ തന്നെയാണ്. ആ ആനന്ദത്തെ പ്രദാനം ചെയ്യുന്നവർ മഹാനുഭാവന്മാർ തന്നെ. അവരുടെ അകാലവിയോഗം അപരിഹരണീയമായ നഷ്ടമാണെന്ന് ആർക്കും അശേഷം ഭയംകൂടാതെ പറയാം. അങ്ങനെയുള്ളവർ ഒരു രാജ്യത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്നത് അതിന്റെ പൂര്‍വപുണ്യവും മരിക്കുന്നത് ദുഷ്കൃതവുമാണെന്നുള്ളതിനു സംശയമില്ല. കേരളത്തിന്റെ സ്ഥിതി ഇങ്ങനെയായി കലാശിച്ചുവല്ലോ!
വെൺമണി മഹൻനമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെ കവിതയേക്കാൾ നാരായണൻനമ്പൂരിയുടെ കവിതയ്ക്കു ചില വിഷയങ്ങളിൽ സ്വാരസ്യം അധികമുണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് എന്റെ ബോധം. ഹാസ്യരസം നാരായണൻനമ്പൂരിക്കു തുല്യമായി നമ്പൂരിപ്പാട്ടില്‍ നിന്നുതന്നെ പ്രയോഗിച്ചിരുന്നതായി ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നില്ല. പിന്നെ നമ്പൂരിക്കു വ്യുല്പത്തിദാര്‍ഢ്യംകൊണ്ടും അവ്യാഹതമായ നിഷ്ക്കര്‍ഷകൊണ്ടും പല പദ്യങ്ങള്‍ക്കും ഒരു അന്യാദൃശമായ മാധുര്യം ജനിപ്പിക്കുവാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. നമ്പൂരിയുടെ കോലേശ്വരീമാഹാത്മ്യം, ശ്രീപാർവ്വതീവിരഹം മുതലായ സംസ്കൃതകൃതികളെ ഞാൻ വളരെ ആദരിക്കുന്നില്ല. അവയിൽ ബാലിശത്വം ധാരാളമായി സ്ഫുരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ ഭാഷയിൽ ഇതിൽ കവിഞ്ഞ വാസനയുള്ള ഒരു കവി ഇന്നേവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്ന് പറയുവാൻ ഞാൻ അശേഷം മടിക്കുന്നില്ല. നമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെ വന്ദനശ്ലോകങ്ങൾ ഭാഷാഭിമാനികൾക്കെല്ലാവർക്കും മുഖസ്ഥങ്ങളാണല്ലോ. നാരായണൻനമ്പൂരിയുടെ ചില വന്ദനശ്ലോകങ്ങളെ താഴെ ചേർത്തുകൊള്ളട്ടെ.
കന്നിക്കുംകുറയാതെകുന്നൊടുകുശു-
മ്പേറുംകുചംപേറിടും
കുന്നിൻനന്ദിനികന്ദബാണനുകുല-
ക്കേസ്സൊന്നുപാസ്സായതിൽ
ഒന്നാംസാക്ഷിയതായനീകനിവെഴും
വണ്ണംകടക്കണ്ണടു-
ത്തൊന്നെന്നിൽപെരുമാറണേ!പെരുമനത്ത -
പ്പന്റെതൃപ്പെൺകൊടി!-൧
കാരുണ്യംകാളകണ്ഠപ്പകുതി!തവകട-
കണ്ണുകൈകാര്യമേറി -
ത്തീരദ്ദീപാളിവച്ചോതിരുമിഴിയിലതോ
ചണ്ഡി!ചെങ്കണ്ണുവന്നോ
നേരേനോക്കാത്തതെന്താണടിയനടിയിണ-
ത്താമരത്താർ വണങ്ങി -
പോരുന്നോനാണതോർത്താലിവനതിനുമുറ-
ക്കുണ്ടുമുഖ്യാവകാശം-൨
അണ്ണാക്കിൽതങ്ങിവെണ്ണക്കഷണമതലിവാൻ
തെല്ലുപാലെന്നുകള്ള-
ക്കണ്ണീരോടുംയശോദയ്ക്കുടയൊരുടുതുകിൽ
ത്തുമ്പുതൂങ്ങിപ്പിടിച്ച്
തിണ്ണംശാഠ്യംപിടിക്കുംകപടമനുജനാം
കണ്ണനുണ്ണിക്കെഴുംതൃ-
ക്കണ്ണിൻകാരുണ്യപൂരംകവിതപൊഴിയുമെൻ
നാക്കുനന്നാക്കിടട്ടെ.-൩
പഞ്ചസാരകദളിപ്പഴംഗുളം
നെഞ്ചസാരമലിയുംമിഠായിയും അഞ്ചുസേറവിലുമപ്പവുംതരാം കൊഞ്ചിവാകൊതിയ!കുഞ്ജരാനന-൪
ശ്രീപാർക്കുംസ്ഥാനമല്ലോഗിരിശതവശരം-
തൂണിരത്നാകരംനൽ-
ചാപംപൊൻകുന്നുസേവൻനിധിപതിരജത-
ക്കുന്നിരിക്കുന്നദേശം
ആപീഡംചന്ദ്രകാന്തംതനുവിലണിയുവാൻ
ഭൂതിപിന്നെപ്പുരാരേ!
നീപോയിപ്പിച്ചതെണ്ടുന്നതുതലയിലെഴു -
ത്തിന്റെതായാട്ടമല്ലെ.-൫
നെഞ്ഞത്തിന്നലെരാവുപൂച്ചകടികൂ-
ടിച്ചാടിവീണോനിറം
മാഞ്ഞെന്തീവടുചുണ്ടിലെന്നുസഖിമാ-
രോതിച്ചിരിക്കുംവിധൗ
കുഞ്ഞമ്മിഞ്ഞകുറഞ്ഞൊളിഞ്ഞുസരസ-
ച്ചൊൽച്ചുണ്ടുപൊത്തിപ്പരം
ഞഞ്ഞമ്മിഞ്ഞപറഞ്ഞിളിഞ്ഞൊരചല
ക്കുഞ്ഞേ!കനിഞ്ഞേക്കനീ.-൬
കാലാരാതികനിഞ്ഞിടുന്നതുവരെ-
ക്കാളുംതപംചെയ്തുതൽ
കോലംപാതിപകുത്തെടുത്തൊരുകുളുർ-
ക്കുന്നിന്റെകഞ്ഞോമനേ!
കാലൻവന്നുകയർത്തുനിന്നുകയറെൻ
കാലിൽകടന്നീട്ടിടും
കാലത്തക്കഴുവേറിതൻകഥകഴിക്കേണം
മിഴിക്കോണിനാൽ-൭
കട്ടിപ്പേറുംഗരംതീഗളമിഴികളിലീ-
ക്കേടുകേറിശ്ശിരസ്സിൽ
തട്ടിപ്പോകാതിരിപ്പാനമൃതകിരണനും
നീരുമെൻനീരജാക്ഷി
കെട്ടിപ്പേരുന്നുഞാനെന്നിയെഹരനുജല-
പ്പെണ്ണിലില്ലിഷ്ടമെന്ന-
ത്തട്ടിപ്പോതുംപ്രിയൻമൈപുണരുമൊരചല
പ്പെണ്ണുകണ്ണിട്ടിടട്ടെ-൮
വളരെ ഉദാഹരണങ്ങൾ ആവശ്യമില്ല. ഹലിതപ്രയോഗത്തിനു വെൺമണിനമ്പൂരിപ്പാട്ടിലെ കനിഷ്ഠസ്ഥാനം നമ്പൂരി കരസ്ഥമാക്കീട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞാൽ കഴിഞ്ഞല്ലോ. ഇനി ഹാസ്യരസത്തിന് ചില ദൃഷ്ടാന്തങ്ങൾ താഴെ ചേർത്തുകൊള്ളുന്നു.
'കൊട്ടത്തേങ്ങാഭിരപ്പൈഃ' എന്നുതുടങ്ങി നമ്പൂരി എഴുതിയിട്ടുള്ള പദ്യങ്ങൾ സുപ്രസിദ്ധങ്ങളാണല്ലോ.
താഴെ കാണുന്നതു യമദൂതന്മാരുടെ വർണ്ണമാണ്.
കക്കിഞ്ചൻതാടി,ചെമ്പൻതലമുടി,തുറിയൻ
കണ്ണു,മാക്കാച്ചിമൂക്കു,
ക്കക്കപ്പല്ല,ക്കുരങ്ങിൻമുകർ,കയറുവടി-
ക്കമ്പു,വൻകുമ്പചാട്ടം,
പൊയ്ക്കാലൻകാൽ,കരിങ്കാറെതൃനിറമിവമേൽ
പോട്ടുമേൽപോട്ടുപായോ -
രക്കോലംകണ്ടുപോയാലതുമതിചുടല-
പ്പൊട്ടനുംഞെട്ടിവീഴും
താഴെ കാണുന്നത് ജോനകരെപ്പറ്റിയാണ്
വട്ടത്തൊപ്പിവളർന്നതാടിവയറുംനെഞ്ഞുംനിറഞ്ഞൊപ്പമായ്
കെട്ടിക്കാടുപിടിച് രോമമരയിൽപിച്ചാത്തിമെച്ചത്തരം
കെട്ടിക്കാങ്കികറുപ്പുടുപ്പൊരുറുമാൽശൗര്യംശകാരങ്ങളീ
മട്ടിൽജോനകരെത്രവേണമവിടെക്കണ്ടേൻകണക്കെന്നിയേ
ഇനി രണ്ടു ചെട്ടിച്ചികൾ ശകുനം വന്നതാകട്ടെ.
പുത്തൻ പൂച്ചക്കുരുപ്പാൽകവിടിയിവയെഴും
മാലമാറത്തുതൂക്കി
'ക്കിത്യേരെക്കൊള്ളവേനക്കവെകൊണലകിയെ'
ന്നിത്തരംമത്തുരച്ച്
മുത്തിച്ചെട്ടിച്ചിമൂശേട്ടകളിരുവരെതൃ-
ത്തെത്തിരണ്ടാമതുംവ-
യ്ക്കത്തപ്പാപ്രാതലാശ്ചര്യമിതനവധിമാ-
റ്റൊത്തമാറ്റിത്തമല്ലെ
'ഒരു വെറും തെങ്ങൻ പുറംതാങ്ങുവാൻ', 'സ്വാധ്യായക്കിണ്ടി കൊണ്ടാവികൃതിയുടെ തലയ്ക്കൊന്നു താങ്ങിക്കൊടുത്തു', 'വിളിച്ചോതും വെളിച്ചത്തു ഞാന്‍', 'തങ്കപ്പുള്ളിക്കുരംഗപ്പിടമിഴി മിനുസപ്പെട്ട പെൺകുട്ടിയത്രെ', 'കണ്‍കെട്ടോകാലാന്തകപ്പണ്‍കൊടിയുടെ കരുണാസാരമോ സാരമെന്തോ', 'ശുദ്ധംവിഢ്യാന്‍പറമ്പനിവനെന്നൊരു പേരു കിട്ടും', 'അരവിന്ദബാണകലഹാപ്പീസില്‍ കുമാനാപ്സരായ്', 'സ്ഥാനത്തുനിന്നിളകുവാനിവനദ്ദിവാന്റെ പേനത്തലയ്ക്കു ദയതോന്നേണമെങ്കിലുംമേ', 'എന്തിക്കവിത്വക്കൊതിയൊടിനിയുമണ്ണാക്കു പുണ്ണാക്കിടുന്നു', 'ജലരുഹവാസന്റെ മാസംവരെ' എന്നും മറ്റും ഈ മഹാകവി അവിടത്തെ കൃതികളിൽ കയ്യും കണക്കുമില്ലാതെ തട്ടിവീക്കീട്ടുള്ള പൊടിക്കൈകൾ ഏത് കവിതാരസികന്റെ മനസ്സിനെയാണ് സന്തോഷിപ്പിക്കാത്തത്. ഒരു സ്ത്രീ നല്ല കവിതയെഴുതുവാൻ കാരണമെന്തെന്നു അവരോടുതന്നെ നമ്പൂരി താഴെ കാണുന്ന ശ്ലോകത്തിൽ ചോദിക്കയാണ്.
സാധിച്ചോസാധുചിന്താമണിമഹിതമഹാ
മന്ത്രസാരംമുറയ്ക്കാ-
രാധിച്ചോനീനിതാന്തംതുഹിനകരകലാ-
ചൂഡകാന്താപദാന്തം?
ബോധിച്ചാവെണ്മണിക്ഷ്മാസുരവരകവിതൻ
ബ്രഹ്മരക്ഷസ്സു കേറി
ബ്ബാധിച്ചോബാധവിട്ടെങ്ങിനെകവിതയിലീ
മട്ടുനീകാട്ടിടുന്നു.
പദ്യലേഖനങ്ങൾ നമ്പൂരിക്കു എഴുതുവാൻ വാസന അസാമാന്യമായിരുന്നു. താഴെ ചേർത്തിരിക്കുന്ന ശ്ലോകത്തിൻറെ അക്ലിഷ്ടതയും ഒഴുക്കും ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്.
എനിക്കുമില്ലത്തഖിലർക്കുമെന്മാ-
നിനിക്കുമില്ലത്തലൊരിത്തിരിക്കും
തനിക്കുമത്തങ്കഗിരീന്ദ്രപീന -
സൂനിക്കുമാതംകമില്ലയില്ലീ .
ഞാൻ ആദ്യമായി അവിടത്തെ,
പയ്യീച്ചപൂച്ചപുലിവണ്ടെലിഞണ്ടുപച്ച-
പ്പയ്യെന്നുതൊട്ടുപലമാതിരിയായ ജന്മം
പയ്യെക്കഴിഞ്ഞുപുനരിപ്പുരുഷാകൃതിത്വം
കയ്യിൽക്കിടച്ചതുകളഞ്ഞുകളിച്ചിടൊല്ലെ.
ഇത്യാദി ഇപ്പോള്‍ സുപ്രസിദ്ധമായി തീർന്നിട്ടുള്ള സാരോപദേശശതകവും 'വെള്ളിക്കുന്നില്‍ കൃഷിചെയ്യുക പണിവതിനും ദൂതസാര്‍ത്ഥംസമൃദ്ധം' എന്ന സമസ്യാപൂരണവും കേരളചന്ദ്രികയിൽ കണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു കാവ്യസാർവ്വഭൗമൻ കേരളത്തിലുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയത്. പ്രതിനിമിഷം എനിക്കവിടുത്തെ പേരിലുള്ള ബഹുമാനം വർദ്ധിച്ചു. കേരളചന്ദ്രിക, മനോരമ, മലയാളി എന്നീ പത്രങ്ങളിൽ കണ്ട ഓരോ ശ്ലോകവും അവിടുത്തേക്കുണ്ടായിരുന്ന പൂർണ്ണമായ സരസ്വതീകടാക്ഷത്തന്റെ ഉത്തമദൃഷ്ടാന്തങ്ങളായിരുന്നു. താഴെ കാണുന്ന പദ്യം നമ്പൂരി മലയാളിപത്രാധിപർക്ക് അയച്ചതാണ്.
'ആയതുപോലെഭവാനെ-
ന്നായതബുദ്ധേ!പിശുക്കനാണെങ്കിൽ
ആയതുമതിമതിഞാനീ-
വായതുറന്നീലമിണ്ടിയതുമില്ല.'
കൊട്ടാരത്തിൽ ശങ്കുണ്ണി അവർക്കുള്ള ഒരെഴുത്തിൽ കവി
തീയ്യേന്തുംകണ്ണുതിങ്കൾക്കലകലചുടല-
ച്ചാമ്പൽ പാമ്പെല്ലുവെള്ളം
പെയ്യുംതൃച്ചെഞ്ചിടക്കെട്ടിവപലതുമെഴും
ദേവനെസ്സേവചെയ്ത്
കയ്യേറിക്കേളികേൾക്കുംകവികടെറെസിഡ-
ണ്ടായിരണ്ടായിരത്താ_
ണ്ടീയൂഴിത്തട്ടിൽവാണീടുകവിമലമതെ!
താങ്കളാതങ്കമെന്യേ.
എന്നാണ് ആശംസിക്കുന്നത്.
എന്തിനു വളരെ പറയുന്നു! ഈ ഉത്തമകവിയുടെ പദ്യങ്ങളെല്ലാംകൂടി ഒന്നിച്ചു ചേർത്ത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുവാൻ ലക്ഷ്മീഭായി മാനേജർ വെള്ളായ്ക്കല്‍ നാരായണമേനോനവര്‍കള്‍ ചെയ്യുന്ന പരിശ്രമം ഏറ്റവും അഭിനന്ദനീമായിരിക്കുന്നു. അവിടന്നു പച്ചമലയാളത്തിൽ ഒരു കവിത എഴുതിക്കാണേണമെന്ന് ഞാൻ രസികരഞ്ജിനി മുഖാന്തരം ചെയ്ത അപേക്ഷ നിഷ്ഫലമായിത്തീർന്നുപോയല്ലോ. ഇനി അത് ഒറവങ്കര നമ്പൂരി (രാജാവ്) അവര്‍കളോടു ചെയ്‍വാനേ നിവൃത്തി കാണുന്നുള്ളൂ. നാരായണൻ നമ്പൂരിയെപ്പോലെ വാസനയുള്ള മഹാകവികൾ ഇനിയും മലയാളത്തിൽ ധാരാളമുണ്ടാകട്ടെ എന്ന് ഈ അവസരത്തിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് തൽക്കാലം വിരമിച്ചു കൊള്ളുന്നു.
മായേ! മനോജമഥനന്നുമനസ്സിണങ്ങും
ജായേ!ജഗജ്ജനനി!ജന്മജരാവിഹീനേ!
നീയേനിനയ്ക്കഗതിനിത്യമെനിക്കുവിദ്യുൽ
ക്കായേകനിഞ്ഞീടുകകാലിണകുമ്പിടുന്നേൻ