താളിളക്കം

-58- യുള്ളു; എന്നാൽ അവൻ എന്റെ ശരീരത്തിനെ ദഹിപ്പിക്കുന്നു. അതിനു ദൃഷ്ടാന്തം, ആദിത്യൻ എങ്ങനെ ചന്ദ്രന്റെ ശോഭയെ കുറയ്ക്കുന്നോ അതുപോലെതന്നെ ആമ്പൽപുഷ്പത്തിന്റെ ശോഭയെ കുറയ്ക്കുന്നില്ലാ" എന്നാകുന്നു.]

അനസൂയ: നന്നായി, നന്നായി, ശിക്ഷയായി, നമ്മുടെ മനോരഥം ശ്രമംകൂടാതേകണ്ടു സഫലമായി.

[ശകുന്തള മര്യാദചെയ്യുന്നതിനു പ്രവൃത്തിക്കുന്നു.]

രാജാവു്: നീ എഴുനേൽക്കുന്നതു് യുക്തമല്ല. ഹേ ശകുന്തളെ! നീ വളരെ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു.

ശകുന്തള: (സ്വഗതം) അല്ലേ എന്റെ ഹൃദയമേ! നീ എന്തിനു പരിഭ്രമിക്കുന്നു?

അനസൂയ: അല്ലേ മഹാപ്രഭോ! ശീതളമായിരിക്കുന്ന ശാലാശയ്യയിങ്കൽ ശകുന്തളയുടെ സമീപത്തിൽ വന്നിരിക്കണം.

രാജാവു്: (പ്രിയംവദയെ നോക്കി) ശകുന്തളയുടെ ജ്വരം ഇപ്പോൾ കുറെ ശമനമായില്ലയോ?

പ്രിയംവദ: (മന്ദസ്മിതത്തോടെ) ഇപ്പോൾ അവൾ ദിവ്യൗഷധം സേവിച്ചിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു് അവളുടെ ജ്വരം കുറെ ശമനമായിരിക്കാം. അല്ലേ മഹാപ്രഭോ! നിന്റെ അടുക്കൽ കുറെ അധികം സംഭാഷണം ചെയ്യണമെന്നു തോന്നുന്നു. അതുകൊണ്ടു് ആജ്ഞ ഉണ്ടാകണം.

രാജാവു്: വളരെ സന്തോഷമായിട്ടു ഞാൻ പ്രത്യത്തരം കൊടുക്കും.

പ്രിയംവദ: നമ്മുടെ ആശ്രമവാസികളായിരിക്കുന്ന മുനീശ്വരന്മാരെ സന്തോഷിപ്പിക്കകൊണ്ടു നീ മഹായശസ്വിയാകുന്നു.

-59-

രാജാവ്: അന്യവിഷയത്തിൽ സംഭാഷണംചെയ്യുന്ന മദ്ധ്യേ എന്നെ എന്തിനു സ്തോത്രം ചെയ്യുന്നു?

പ്രിയംവദ: എന്നാൽ പരമാർത്ഥം പറയട്ടോ?

രാജാവു്: പ്രിയംവദേ! പറഞ്ഞാലും.

പ്രിയംവദ: നമ്മുടെ ശകുന്തള നിന്നെ കണ്ട് മോഹിതയായിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു് ഇത്ര ഉപാധി അനുഭവിപ്പാൻ ഇടവന്നു. അതിനാൽ നീതന്നെ അവൾക്കു ജീവദാനം ചെയ്യണം.

രാജാവു്: പ്രിയംവദെ! അങ്ങിനെ പറയേണ്ട; ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർക്കും മോഹം സമം തന്നെയാകുന്നു. അതിനു ഒട്ടും സംശയമില്ല.

ശകുന്തള: (കോപത്തിനെ ഭേഷജമാക്കിപ്പറയുന്നു.) വൃഥാ എന്തിനു ഗുണജ്ഞനായിരിക്കുന്ന ആ രാജാവിനെ ദുഃഖിപ്പിക്കുന്നു? എന്നേക്കാളും അത്യന്തം സുന്ദരികളായിരിക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ മദ്ധ്യത്തുങ്കൽ എന്നെ സ്മരിക്കത്തക്കവണ്ണം സൗന്ദര്യം എനിക്കുണ്ടോ?

രാജാവു്: അങ്ങിനെ അല്ല; അങ്ങിനെ അല്ല; കപടോക്തികളായിട്ട് എന്തെല്ലാം പറയുന്നു? ഉല്ക്കടമായിരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രീതിക്കു നീ പാത്രമായിരിക്കുമ്പോൾ അന്യസ്ത്രീയിങ്കൽ എങ്ങനെ മമതയുണ്ടാകും?

അനസൂയ: രാജാക്കന്മാക്ക് അനേകം സ്ത്രീകളുണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾ കേട്ടിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു് നമ്മുടെ ശകുന്തളയ്ക്കും അവരാൽ ഒന്നും ഹിംസ ഉണ്ടാകയില്ല എന്നു വാഗ്ദത്തം ചെയ്യണം.

രാജാവ്: വിശേഷിച്ചു എന്തു പറവാനിരിക്കുന്നു? നമ്മുടെ രാജധാനിയിൽ എത്ര സുന്ദരസ്ത്രീകളിരുന്നാലും നിരുപമയായിരിക്കുന്ന ശകുന്തളയും, സാഗരവലയാ

-60- ങ്കിതയായിരിക്കുന്ന വസുന്ധരയും, ഇവരിരുവരുന്തന്നെ എന്റെ പ്രീതിക്കു പാത്രകളാകുന്നു.

പ്രിയംവദ: (അനസൂയയോട്) കാമജ്വരംകൊണ്ടു് ശിഥിലമായിരിക്കുന്ന ശകുന്തളയുടെ ദേഹം ദുഷ്യന്തന്റെ വദനമായിരിക്കുന്ന ചന്ദ്രന്റെ കിരണങ്ങളാൽ എങ്ങനെ ആരോഗ്യത്തെ അവലംബിക്കുന്നു-നോക്കണം.

ശകുന്തള: ഹേ മഹാപ്രഭോ! എന്നാൽ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ള സമസ്താപരാധങ്ങളേയും, ക്ഷമിച്ചു കരുണാമൃതംകൊണ്ടു നീ എന്നെ മോഹിപ്പിക്കുമെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നു.

രാജാവു്: അല്ലെ ശകുന്തളേ! നിന്നെക്കൊണ്ട് എന്തൊരു ദോഷം ഘടിച്ചിരിക്കുന്നു ? ഒരുവേള വല്ലതും ദോഷം ഘടിച്ചിരുന്നാലും ക്ഷമിക്കുന്നതിനു എനിക്കു അധികാരം എന്തിരിക്കുന്നു? നീ ദയവുചെയ്ത് നിന്റെ പാർശ്വത്തിൽ കുസുമതല്പമെന്നു കല്പിച്ചിരിക്കുന്ന ശിലാതലത്തിൽ ഇരിക്കുന്നതിനും എനിക്കു് സ്ഥലം കൊടുക്കുക.

പ്രിയംവദ: എന്താ ശകുന്തളെ! പിന്മാറുന്നതു? അവൻ ഇരിക്കട്ടെ.

ശകുന്തള: (ദ്വേഷ്യഭാവം നടിച്ചു പറയുന്നു.) അല്ലേ ദുഷ്ടേ! മിണ്ടാതെ കണ്ടിരിക്ക; എന്തെല്ലാം ദുശ്ചേഷ്ടകൾ ചെയ്യുന്നു?

അനസൂയ: ഹാ! ഹാ! അതാ നോക്കു; പ്രിയംവദേ! ഋഷീശ്വരന്റെ പരമപ്രീതിക്കു പാത്രമായിരിക്കുന്ന ബാലഹരിണം തന്റെ മാതാവിനെ അന്വേഷിച്ചോടുന്നു. അതുകൊണ്ടു ഞാൻ ശീഘ്രം പോയിട്ടു അതിനെ ഒരു രക്ഷകസ്ഥലത്തിൽ ആക്കട്ടെ.

പ്രിയംവദ: അല്ലേ അനസൂയേ! നിനക്കും ആ മൃഗത്തിനെപ്പോലെ വേഗമായിട്ടും ഓടുന്നതിനു ശക്തിയില്ല;

-61- അതുകൊണ്ടു ഞാനും കൂടെ വരുന്നു. (എന്നു പറഞ്ഞുംകൊണ്ടു ഇരുവരും പോകുന്നു.)

ശകുന്തളു: നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എന്നെ തനിച്ചു വിട്ടുംവച്ചു ദൂരെ പോകുന്നതു് ഒട്ടും യുക്തമല്ല

രണ്ടു സഖിമാരും പറയുന്നു: സമസ്ത പൃഥിവികൾക്കും നാഥനായിരിക്കുന്ന ദുഷ്യന്തമഹാരാജാവ് നിന്റെ അടുക്കൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഏകാകി എന്നു എന്തിനു പറയുന്നു ?

ശകുന്തള: കഷ്ടം! എന്നെ രണ്ടു സഖിമാരും തന്നെ വിട്ടുംവച്ചു പോയതു് ഉചിതം തന്നെയോ?

രാജാവു്: അല്ലേ വിദ്യല്ലതികാസമാനമായിരിക്കുന്ന ദേഹകാന്തിയോടുകൂടിയവളേ! എന്തിനു വിഷാദിക്കുന്നു ? സകല പൃഥ്വികൾക്കും നായകനായിരിക്കുന്ന ഞാൻ പാർശ്വത്തിലിരിക്കുന്നല്ലോ! (എന്നു പറഞ്ഞിട്ടു സ്വഗതം) ഇപ്പോൾ എന്റെ വികാരത്തെ അവളോടു പറകയോ? (പിന്നെയും നോക്കിപ്പറയുന്നു) താലവൃന്ദംപോലെ മനോജ്ഞമായിരിക്കുന്ന ഈ കമലപത്രംകൊണ്ടു ഞാനും വീശിയാലെന്താ? പിന്നെയും രക്തോല്പലംപോലെ മൃദുവായിരിക്കുന്ന നിന്റെ ചരണത്തെ മർദ്ദനംചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടു് നിനക്കും അപ്രിയം തോന്നുമോ?

ശകുന്തള: സകലലോകനായകനായിരിക്കുന്ന നിന്നെക്കൊണ്ടു ഇത്ര ശ്രമിപ്പിക്കുന്നത് യുക്തമല്ല. (എന്നുപറഞ്ഞ് അവിടെനിന്നും എഴിച്ചു പോകുന്നതിനായി ഭാവിച്ചു.)

രാജാവു്: അദ്യാപി മദ്ധ്യാഹ്നകാലം അതിക്രമിച്ചില്ല; വെയിലിന്റെ പ്രകോപവും അധികമായിരിക്കുന്നു; ആയതു സഹിക്കുന്നതിനു് ശിഥിലമായിരിക്കുന്ന

-62- നിന്റെ ദേഹം അശക്തമാകുന്നു. അതുകൊണ്ടു് ഈ ശീതളച്ഛായയിൽ ഇനിയും കുറെ നേരം കൂടെ ചുമ്മായിരിക്കു!

ശകുന്തള: എന്നെ വിടണം; എന്നെ വിടണം; ഞാൻ സ്വതന്ത്രയല്ല; ഇവർ രണ്ടുപേരും എന്നെ നിർബന്ധക്കുന്നതിനായിട്ടു നിയമിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരാകുന്നു. ഇപ്പോൾ എന്നാൽ എന്തു ചെയ്‍വാൻ കഴിയും? (എന്നു പറഞ്ഞു പോയപ്പോൾ രാജാവു് പുറകെ ചെന്ന് വസ്ത്രത്തെപ്പിടിച്ചു വലിക്കുന്നു.)

ശകുന്തള: അല്ലേ പൂരുകുലശ്രേഷ്ഠ! വികാരത്തിന്റെ കവാളത്തിനെ വിടേണ്ട; വിവേകത്തിനെ വേഗം അവലംബിച്ചാലും; ഋഷീശ്വരന്മാർ നാലു വാക്കിലും സഞ്ചരിക്കുന്നു.

രാജാവു്: അല്ലെ പ്രിയതമേ! എന്തിനു വൃഥാ ഭയപ്പെടുന്നു? സകലകലാനിധിയായിരിക്കുന്ന കണ്വമഹർഷിപോലും, നമ്മുടെ വിവാഹത്തിനു വിഘ്നം ചെയ്കയില്ല; പ്രപഞ്ചത്തുങ്കൽ ഗാന്ധർവവിവാഹം എന്നുള്ളത് ആത്മസമ്മതമായുള്ള പാണിഗ്രഹണമാകുന്നു. അതിൻവണ്ണം അനേകം ഋഷികന്യകമാര്‍ക്കു് വിവാഹം നടന്നിരിക്കുന്നു; അതു നീ അറിഞ്ഞിട്ടില്ലയോ? അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ അദ്യാപി നീ മുഷ്കരയായിരിക്കുന്നോ? കഷ്ടം! കഷ്ടം! ഞാൻ പോകുന്നു. (എന്തപറഞ്ഞു കുറേദൂരം ചെന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കുന്നു.),

ശകുന്തള: (അവളും കുറേദൂരം ചെന്നിട്ടു തിരിഞ്ഞുനോക്കി പറയുന്നു) അല്ലേ രാജാധിരാജാവേ! ഞാൻ നിന്റെ വാക്കിനെ അനുസരിച്ചില്ല എങ്കിലും, നീ ഒരു നാളും എന്നെ മറക്കരുതേ!

-63-

രാജാവു്: അല്ലെ കൃത്രിമത്തോടുകൂടിയവളെ! എന്തെല്ലാം പറയുന്നു?

ശകുന്തള: (സ്വഗതം) ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഈ ലതാഗൃഹത്തിൽ മറഞ്ഞുനിന്നു അവൻ എന്തു പറയുന്നോ അതിനെ സൂക്ഷിച്ചു കേൾക്കണം. (എന്നു നിശ്ചയിച്ചു മറയുന്നു.)

രാജാവു്: (സ്വഗതം) അല്ലെ ശകുന്തളെ! നിന്റെ പേരിലുള്ള മോഹംകൊണ്ടു് കൃശഗാത്രനായിരിക്കുന്ന എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചുംവച്ചു പോകുന്നത് യുക്തം തന്നെയോ? ഇത്ര ക്ഷണത്തിൽ നിനക്ക് വിരസത തോന്നിയതു് എന്തു? എന്തൊരപരാധം എന്നാൽ ചെയ്യപ്പെട്ടു? നിന്റെ ഹൃദയം എത്രയും കഠിനമാകുന്നു.

ശകുന്തള: (സ്വഗതം) ഓഹോ! രാജാവ് എത്ര ഖിന്നനായി? നോക്കണം.

രാജാവു്: (പിന്നെയും സ്വഗതം) ഇപ്പോൾ എന്തു ചെയും? പോകേണ്ടിവരുന്നു. (എന്നു പറഞ്ഞു നാലുവശത്തും നോക്കുന്നു.) നന്നായി. ഇവിടെ അവളുടെ പുഷ്പാഞ്ചിതവലയം കിടക്കുന്നു; അതു എന്നെ അത്യന്തം സുഖത്തിനു പാത്രമാക്കി ചെയ്യും

[ശകുന്തള, “ഈ ഹേതു പ്രമാണിച്ചു പിന്നെയും അവന്റെ സമീപത്തിൽ പോകാം" എന്നു നിശ്ചയിച്ചു് മന്ദഗതിയായിട്ട് അവന്റെ എതിരെ പോകുന്നു.]

രാജാവു്: (പുളകാങ്കിതനായിട്ടു പറയുന്നു) എന്റെ ഹൃൽപത്മത്തിനെ ആഹ്ലാദിപ്പിക്കുന്ന ശകുന്തളയെ കാണുന്നതിനു എന്റെ നേത്രങ്ങൾക്കു് ഭാഗ്യം ഉണ്ടായല്ലോ. അതു് തൃഷാക്രാന്തനായിരിക്കുന്ന ചാതകപക്ഷിക്കു ഈശ്വരൻ കൃപചെയ്തു വർഷിപ്പിച്ചതുപോലെ എന്റെ

-64- താപം കണ്ടു ഈശ്വരനു കരുണതോന്നി ഈ ശകുന്തളയെ ഇവിടെ അയച്ചു എന്നു തോന്നുന്നു.

ശകുന്തള: അല്ലെ മഹാപ്രഭോ! ഞാൻ ആശ്രമത്തിലേക്കു് പോകണമെന്നു വിചാരിച്ചു കുറെ ദൂരം ചെന്നപ്പോൾ എന്റെ കയ്യിൽ വിരാജിതമായിരുന്ന പുഷ്പാഞ്ചിതവലയം അദൃശ്യമായി; അതു് നീയല്ലാതെ മറ്റാരും എടുക്കയില്ല എന്നുള്ളതു് ദൃഢനിശ്ചയമായിരികയാൽ അതിനെ നീ വേഗം തരണം; അല്ലെങ്കിൽ നാം രണ്ടുപേരും ഋഷീശ്വരന്റെ തർജ്ജനത്തിനു പാത്രമാകും.

രാജാവു്: അതെ; എന്റെ മനോഭാവം ഒന്നുണ്ടു്. അതിനെ പരിപൂർണ്ണമാക്കിയാൽ ഞാൻ തരാം.

ശകുന്തള: അങ്ങേ മനോഭീഷ്ടം എന്താകുന്നു? വേഗം പറയണം.

രാജാവു്: എന്റെ കരംകൊണ്ടു് കോമളമായിരിക്കുന്ന നിന്റെ ഹാസ്തത്തിൽ പുഷ്പാഞ്ചിതവലയത്തെ ഇടുന്നതിനു സമ്മതിക്കണം.

ശകുന്തള: (സ്വഗതം) ഇപ്പോൾ അനുസരിച്ചേകഴിയൂ (എന്ന നിശ്ചയിച്ചു രാജാവിന്റെ സമീപത്തിൽ പോകുന്നു.)

രാജാവു്: എന്നാൽ ആ വലയം നിന്റെ കയ്യിൽ ഇടണമെങ്കിൽ മുൻപിൽ നാം സന്തോഷമായിരുന്ന ശയ്യാതലത്തിൽ ചെന്നിരിക്കണം.

[രണ്ടുപേരും ആ പാറപ്പുറത്തു ചെന്നിരിക്കുന്നു.]

രാജാവു്: (അവളുടെ ഹസ്തങ്ങളെ നോക്കി പറയുന്നു) ഈ കൈയ്ക്കു് എത്ര മാർദ്ദവമുണ്ടു്, നോക്കണം.

ശകുന്തള: എന്റെ ഹൃദയത്തിനു സന്തോഷദായകനായിരിക്കുന്നവനേ! വേഗം വലയത്തെ ഇട്ടാലും.

താളിളക്കം

!Designed By Praveen Varma MK!

ഭാഷാശാകുന്തളം