താളിളക്കം

മലയാളവ്യാകരണചർച്ചയിലെ വളരെ സങ്കീർണ്ണമായ മേഖലയാണ് ക്രിയാവിഭജനം. സകർമ്മകം, പ്രയോജകം തുടങ്ങിയ വിഭാഗങ്ങൾ പലതരം സന്ദിഗ്ദ്ധതകളും ബാക്കിവെക്കുന്നു. ചോംസ്കിയുടെ ഗവൺമെന്റ് ആൻഡ് ബൈൻഡിംഗ് സിദ്ധാന്തത്തിന്റെയും വിഭക്ത്യധിഷ്ഠിതവിശകലനത്തിന്റെയും വിഭക്തിയരിപ്പ (Case Filter) എന്ന സങ്കല്പത്തിന്റെയും വെളിച്ചത്തിൽ കർമ്മണിപ്രയോഗത്തെ വിവരിക്കാൻ വിഭക്തിയെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി ഒരു സൈദ്ധാന്തികപരികല്പന മുന്നോട്ടുവെയ്ക്കുകയാണ് ഡോ. പി. മാധവൻ ഈ പ്രബന്ധത്തിൽ. കർമ്മണിവാക്യരചനയെയും പ്രയോജകരൂപീകരണത്തെയുമൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ച് വികസിക്കുന്ന നൂതനമായ ക്രിയാവിശകലനം.

കേരളപാണിനീയത്തിൽ കാരകപ്രകരണം തുടങ്ങുന്നിടത്ത് ക്രിയയെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്, “ക്രിയ എന്നാൽ ഒരു പ്രവൃത്തി; ഏതു പ്രവൃത്തിക്കും ഒരു ഫലവും കാണും; അതുകൊണ്ട് ഫലാനുകൂലമായ വ്യാപാരം (പ്രവൃത്തി) എന്നു ക്രിയയ്ക്കു ലക്ഷണം ചെയ്യാം”. തുടർന്ന് കാരിക 76ൽ “ഫലാനുകൂലം വ്യാപാരം ക്രിയയിൻ പൊരുളായത്” എന്നു നിർവ്വചിച്ച ശേഷം പോവുക, ഉറങ്ങുക എന്നീ ക്രിയകൾ എടുത്ത് അവയെ ഫലവ്യാപാരങ്ങളായി പിരിച്ച് ഉദാഹരിക്കയും ചെയ്യുന്നു. സംസ്കൃതവ്യാകരണത്തെ പിന്തുടർന്നാണ് ഈ വിവരണം. ക്രിയയെ രൂപപരമായി നിർവ്വചിക്കുകയാണെങ്കിൽ “കാലപ്രത്യയം ചേരുന്നതേതിനോടോ അത് ക്രിയ” എന്നാണ് പറയേണ്ടത്; ആധുനികമലയാളത്തിൽ കർത്താവും ക്രിയയും തമ്മിൽ പുരുഷലിംഗവചനപ്പൊരുത്തം ദൃശ്യമല്ലാത്തതിനാൽ കാലപ്രത്യയം മാത്രമേ പ്രസക്തമാവുന്നുളളൂ. പക്ഷേ കാരകപ്രകരണത്തിൽ പ്രസക്തമായ വിഷയം ക്രിയയുടെ ആകാംക്ഷ, അതായത് ക്രിയയുടെ അർഥപൂർത്തിയ്ക്കാവശ്യമായ കാരകങ്ങളുടെ സ്വഭാവവും സ്ഥാനവും, ആകയാൽ ഫലാനുകൂലമായ വ്യാപാരം എന്ന വിവരണം ഉചിതം തന്നെ. ക്രിയ എന്നാൽ പ്രവൃത്തി മാത്രമല്ല, അവസ്ഥ കാണിക്കുന്ന ക്രിയകളും ഉണ്ട് എന്ന കാര്യം തൽക്കാലം മാറ്റി വെയ്ക്കാം.

കർമ്മകാരകം ഫലാശ്രയവും കർതൃകാരകം വ്യാപാരാശ്രയവും ആയിട്ടാണ് കേരളപാണിനി വിധിച്ചിട്ടുള്ളത്. ഇംഗ്ലീഷിൽ സകർമ്മകങ്ങളെ transitive എന്നും അകർമ്മകങ്ങളെ intransitive എന്നുംവിളിക്കുന്നതും ഈ തത്ത്വത്തിന് അനുരോധമായാണ്. പ്രവൃത്തിയുടെ ഫലം കർത്താവിൽ നിൽക്കുന്നില്ല അത് കർമ്മത്തിലേയ്ക്ക് സംക്രമിക്കുന്നു എന്നതാണ് transitivity എന്നതിൻെറ വിവക്ഷ. സകർമ്മകം - അകർമ്മകം എന്ന വിഭജനം എന്തിൻെറ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് എന്ന് സൂക്ഷ്മമായി വിചിന്തനം ചെയ്യുമ്പോൾ ചില സംഗതികൾ തെളിഞ്ഞു വരും.

1. വെണ്ണ ഉരുകി

(1)ൽ ഉരുകുക എന്ന പ്രവൃത്തിയുടെ ഫലം വെണ്ണയിലാണ് ഇരിക്കുന്നത്, എങ്കിൽ അത് കർമ്മമല്ലേ ആവേണ്ടത്. അതേ സമയം, ഉരുകുക എന്ന വ്യാപാരത്തിൻെറ ഉദ്ദേശ്യം വെണ്ണ തന്നെ. “നാം ഏതിനെപ്പറ്റി സംസാരിക്കുന്നുവോ അത് ഉദ്ദേശ്യം, അതിന് എന്തുണ്ടാകുന്നു എന്ന് പറയുന്നുവോ അത് വീധേയം” എന്ന് കാരിക 80ൽ ഉദ്ദേശ്യവിധേയങ്ങളെ വിവരിക്കുന്നതും ഇവിടെ ഓർക്കാം. അതുപ്രകാരം (1)ൽ ഉദ്ദേശ്യവും വിധേയവും വെണ്ണ തന്നെ. സമാനാധികരണം, കേരളപാണിനീയസംജ്ഞാനുസാരം. ഉദ്ദേശ്യം - വിധേയം എന്നത് കാരകകളിൽ പെടുന്നില്ല, അത് വേറിട്ടൊരു വിഭജനമാണ്. പാശ്ചാത്യമാതൃകകളിൽ ഇതിനെ Topic - Comment എന്നും Theme - Rheme എന്നും വ്യവഹരിക്കാറുണ്ട്. കാരകദൃഷ്ട്യാ വെണ്ണയെ എങ്ങനെ കാണണം എന്നതാണ് നമുക്ക് പ്രസക്തം. വെണ്ണ ഒരേ സമയം കർതൃകാരകവും കർമ്മകാരകവും ആണെന്നാണോ വിചാരിക്കേണ്ടത്? അതോ കർമ്മത്തിൻെറ ഫലാശ്രയത്വം മുഖ്യമായെടുത്ത് വെണ്ണ കേവലം കർമ്മകാരകമാണെന്ന് സിദ്ധാന്തിക്കണോ?

ഈ ഏടാകൂടം എങ്ങനെയുണ്ടായി എന്നാവും ചിന്ത, അല്ലേ? കർതൃകാരകത്തെ നിർവ്വചിച്ചപ്പോൾ വേണ്ടത്ര ആലോചിക്കാതിരുന്നതിൻെറ കുഴപ്പമാണ്. “വ്യാപാരവും ഫലവും ഒരു വസ്തുവിൽത്തന്നെയാണെന്നു വരാം, അങ്ങനെയുള്ള ക്രിയകൾക്ക് ക‍ർമ്മമില്ല” എന്നാണ് ഏ ആ‌ർ വിധിച്ചത്. അദ്ദേഹം അതു കാണിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച ഉദാഹരണം ശരിയായില്ല. (മണിയുടെ തൂശി അഞ്ചു മിനിട്ടു നടന്നു). ‘വെണ്ണ ഉരുകി’ എന്ന വാക്യത്തിൽ വളരെ പ്രകടമായ വിധം വെണ്ണയ്ക്ക് അവസ്ഥാന്തരം ഭവിക്കുന്നു. Agency എന്ന് ഇംഗ്ലീഷിൽ പറയുന്ന സ്വേച്ഛാപരമായ കർതൃത്വം ഈ വാക്യത്തിലെ കർത്താവിൽ ആരോപിക്കാവുന്നതല്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വെണ്ണയെ കർതൃകാരകമായി കണക്കാക്കാൻ യുക്തിയില്ല. അപ്പോൾ വാക്യത്തിന് കർത്താവില്ലേ എന്ന ചോദ്യം ഉയരുന്നു. കർത്താവുണ്ട്, അത് വാക്യഘടനാപരമായി അനുപേക്ഷണീയമാണ്. വ്യാപാരാശ്രയിയായ കർതൃകാരകമാണ് ഇല്ലാത്തത്. കർത്താവ് എന്ന സാങ്കേതികസംജ്ഞ രണ്ടർഥത്തിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നതുകൊണ്ട് വന്നുകൂടിയ ആശയക്കുഴപ്പമാണ് ഇവിടെ എടുത്തുകാട്ടിയത്.

വാക്യം എന്നാൽ ആഖ്യ+ ആഖ്യാതം എന്ന നിർവ്വചനം കൂടി ഇത്തരുണത്തിൽ പരിഗണിക്കാം. അരിസ്റ്റോട്ടിലിൻെറ കാലം മുതൽക്ക് രൂഢമൂലമായ subject-predicate ദ്വന്ദം. ആഖ്യ കർത്താവാണ്, പക്ഷേ കർതൃകാരകധാരിയാവണമെന്നില്ല. കർതൃസംജ്ഞയുടെ വിഭിന്നോപാധികൾ വലിയ വിഷയമാണ്, അതേപ്പറ്റിയുളള വിശദചർച്ച വേറൊരധ്യായത്തിലേയ്ക്ക് മാറ്റി വെയ്ക്കുന്നു.

തുടക്കത്തിൽ നിർദ്ദേശിച്ച സകർമ്മകം - അകർമ്മകം എന്ന വിഭജനത്തെ ഇനി ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കാം.

2. കുട്ടി ചിരിച്ചു

(2)ലെ ചിരിച്ചു എന്ന ക്രിയ അകർമ്മകമാണ്. കുട്ടി സ്വേച്ഛയാ ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തിയാകയാൽ കുട്ടി കർത്താവാണെന്നതും നിസ്തർക്കം. കർതൃകാരകധാരിയായ കർത്താവ് എന്നു തന്നെ എടുത്തു പറയണം. ചിരി എന്ന പ്രവൃത്തിയുടെ ഫലം ഇരിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ ഫലം അനുഭവിക്കുന്ന ഇതരവിഷയം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് (2) അകർമ്മകം എന്ന് നിശ്ചയിക്കാം. ഇതേ മാനദണ്ഡം വെച്ച് (1) അകർമ്മകമാണെന്ന് നിശ്ചയിക്കുന്നത് ശരിയാവില്ല എന്നു നാം കണ്ടു. (1)ൽ വെണ്ണ ഫലാശ്രയിയായ കാരകമാകയാൽ കർമ്മമാണ് എന്നത് വിഗണിക്കാനാവില്ല. അപ്പോൾ, അകർമ്മകം രണ്ടു വിധമുണ്ട് എന്നു സിദ്ധിക്കുന്നു. (1)ൽ നാം കണ്ട ഏകവിഷയകമായ ക്രിയയ്ക്ക് അകർമ്മകം എന്നതിനേക്കാൾ വികർമ്മകം എന്ന സംജ്ഞയാണ് യോജിക്കുക, വിഗതമായ കർമ്മത്തോടു കൂടിയത്. കർമ്മമുണ്ടായിരുന്നു, അത് വാക്യഘടനാപരമായ ആവശ്യത്തെ മാനിച്ച് കർതൃസ്ഥാനത്ത് കയറി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു എന്ന് തിരിച്ചറിയുകയേ വേണ്ടൂ.

അകർമ്മകവും വികർമ്മകവും തമ്മിൽ വാക്യഘടനാപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ വേറെയുമുണ്ട്. അകർമ്മകത്തിൽ സ്വതവേ കർമ്മമില്ലെങ്കിലും അന്തർലീനമായ ഒരു കർമ്മമുണ്ട്. (2) ഉം (3) താരതമ്യം ചെയ്തുനോക്കുക.

3. കുട്ടി ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.

(3) ലെ ഒരു ചിരി എന്ന നാമപദാളി ചിരിക്കുക എന്ന ക്രിയയിൽ ഒളി‍ഞ്ഞിരിക്കുന്ന കർമ്മമാണ്, ഇതിനെ നമുക്ക് സ്വീയകർമ്മം എന്നു വിളിക്കാം. ഇംഗ്ലീഷിൽ ഇതിന് പേർ cognate object എന്നാണ്.

4. a) She laughed b) she laughed a (derisive) laugh

(4b) derisive എന്ന വിശേഷണം കൂടാതെ അത്ര സ്വീകാര്യമല്ല. മലയാളത്തിൽ ‘ഒരു ചിരി’ എന്നോ ‘ഒരു പുച്ഛച്ചിരി’ എന്നോ രണ്ടായാലും വാക്യത്തിൻ്റെ സ്വീകാര്യതയിൽ ഭേദമില്ല. ഒരു ചിരി എന്നത് (3)ൽ കർമ്മമല്ലാതെ വേറൊന്നും ആവാൻ തരമില്ല എന്നത് സ്പഷ്ടം. ഈ കർമ്മകാരകത്തിന് വിഭക്തി എന്താണെന്ന വിഷയം ആലോചിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സ്വാഭാവികമായും കർമ്മത്തിന് പ്രതിഗ്രാഹിക^[1]യാണ് വിധി. അചേതനങ്ങൾക്ക് പ്രതിഗ്രാഹിക പ്രകടരൂപത്തിലുള്ള പ്രത്യയം കാണിക്കില്ല. തൽക്കാലം ഒരു ചിരി പ്രതിഗ്രാഹിക ചേർന്നതായി വിചാരിക്കാം. കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ (5)ൽ.

5. കുട്ടി ഒരു കുളി കുളിച്ചു / ഒരു കൂക്കു കൂക്കി വികർമ്മകങ്ങളിൽ ഇത്തരം സ്വീയകർമ്മം കാണില്ല, കാരണം വ്യക്തം. വികർമ്മകങ്ങളിൽ ഒരൊറ്റ കാരകമേ ഉള്ളൂ, അത് കർമ്മമാണ്. അപ്പോൾ സ്വീയകർമ്മത്തിൻെറ വിഷയം വരുന്നില്ല. “മഞ്ഞ് ഒരു ഉരുകൽ ഉരുകി” എന്നു പ്രത്യേകസന്ദർഭത്തിൽ പറയാമെങ്കിലും അതിലെ ‘ഉരുകൽ’ കർമ്മമാണെന്നു വിചാരിക്കാൻ ന്യായമില്ല, /-al/ ചേർത്ത് ഏതു ക്രിയയിൽ നിന്നും ക്രിയാനാമമുണ്ടാക്കാം. ഇംഗ്ലീഷിൽ ഏതു ക്രിയയോടും /-ing/ ചേർക്കുന്നതിന് സദൃശമാണ് /-al/. ഒരു ഉരുകൽ വാക്യഘടനയിൽ ക്രിയാവിശേഷണമായിട്ടാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്.

ഇനി സകർമ്മകങ്ങളിലേയും അകർമ്മകങ്ങളിലേയും കർമ്മത്തിൻെറ സ്വഭാവം പരിശോധിക്കാം. വാക്യഘടനാപരമായ ഒരു ടെസ്റ്റ് ഉണ്ട് കർമ്മത്തിന്, കർമ്മണിപ്രയോഗം. ദ്രാവിഡഭാഷകളിൽ ആദ്യകാലത്ത് കർമ്മണിപ്രയോഗം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നും ആര്യഭാഷകളുമായുളള സംസർഗ്ഗഫലമായി പിൽക്കാലത്ത് ഉണ്ടായിത്തീർന്നതാണെന്നും പണ്ഡിതർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. മലായാളശൈലിയ്ക്ക് കർമ്മണി ഇണങ്ങുമോ ഇല്ലയോ എന്നതല്ല ഇവിടെ പ്രസക്തമായ വിഷയം. കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിലുള്ള വാക്യം വ്യാകരണൃദൃഷ്ട്യാ സാധുവായി ഗണിക്കുമോ എന്നതാണ്.

6. പോലീസ് കള്ളനെ പിടിച്ചു

7. പോലീസിനാൽ കള്ളൻ പിടിക്കപ്പെട്ടു

(6) കർത്തരിയും (7) അതിൻെറ കർമ്മണിയും ആണ്. പിടിക്കുക പോലുള്ള സകർമ്മകക്രിയകളിൽ (6) ഉം (7) ഉം തമ്മിൽ ഇപ്രകാരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നത് സുവിദിതം. കർമ്മത്തിന് കർത്താവിനേക്കാൾ പ്രാധാന്യം ഉണ്ടെന്ന് ധ്വനിപ്പിക്കാൻ, അഥവാ ആരു ചെയ്തു എന്നത് അപ്രസക്തമാണ് എന്നു വരുമ്പോൾ ആണ് വാക്യം കർമ്മണിയിൽ^[2] പ്രയോഗിക്കുന്നത്.

8. ബാങ്ക് കവർച്ച ചെയ്ത മൂവ്വർ സംഘം പിടിക്കപ്പെട്ടു.

9. ബാങ്ക് കവർച്ച ചെയ്ത മൂവ്വർ സംഘം പിടിയിലായി

(8) ലും (9)ലും പിടിക്കുക എന്ന പ്രവൃത്തി ആരു ചെയ്തു എന്നതിന് പ്രസക്തിയില്ല. (പോലീസാവാം). രണ്ടു വാക്യങ്ങളും അർഥത്തിൽ സമാനമാണ്. (8) കർമ്മണിയിലാണ്, (9) അല്ല. അർഥത്തിലുളള ഈ സമാനത -പെട് എന്ന കർമ്മണിപ്രത്യയത്തിന്റെ ഉത്ഭവം എങ്ങനെ എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പിടിക്കപ്പെടുക എന്നാൽ പിടിയിൽ ആവുക തന്നെ, ആ ഒരവസ്ഥയിൽ ആവുക എന്നതാണ് പെട് (-peṭ) എന്ന പ്രത്യയം കൊണ്ട് സാധിക്കുന്നത്. കഷ്ടപ്പെടുക എന്നാൽ കഷ്ടാവസ്ഥയിൽ ആവുക, രക്ഷപ്പെടുക എന്നാൽ രക്ഷയുള്ള അവസ്ഥയിലാവുക, ഇഷ്ടപ്പെടുക എന്നാൽ ഇഷ്ടമുളള അവസ്ഥയിലാവുക ഇത്യാദി. അതായത്, പെടുക എന്ന ക്രിയ തന്നെയാണ് -പെട് എന്ന പ്രത്യയമായത്^[3]. നാമങ്ങളും ക്രിയകളും ഈ വിധം പ്രത്യയമായി രൂപപ്പെടുക എന്നത് ഭാഷയിൽ സാധാരണമാണ്. പ്രത്യയീകരണം (grammaticalization) എന്നാണ് ഇതിന് പറയുക. അതെന്തായാലും, കർമ്മമാണെങ്കിൽ അത് കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് വിധേയമാവണം എന്ന ആശയം അനുസരിച്ച്, അകർമ്മകങ്ങളിൽ നാം കണ്ടെത്തിയ സ്വീയകർമ്മങ്ങൾ എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നു എന്നു നോക്കാം.

10. *കുട്ടിയാൽ ഒരു ചിരി ചിരിക്കപ്പെട്ടു.

ഇംഗ്ലീഷിലും “*A laugh was laughed by the child” എന്ന വാക്യം നക്ഷത്രമുദ്രിതമാണ്. അസ്വീകാര്യം. അതെന്തുകൊണ്ടാവും? അർഥമാവില്ല തടസ്സം, നിശ്ചയമായും വാക്യഘടനാപരമായ ഏതോ തത്ത്വം ലംഘിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടാവണം. ചിരിക്കുക എന്ന കേവലക്രിയയെ പ്രയോജകമാക്കി നോക്കാം.

11. a) കുട്ടി ചിരിച്ചു b) അമ്മ കുട്ടിയെ ചിരിപ്പിച്ചു

12. കുട്ടി അമ്മയാൽ ചിരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.

പ്രയോജകക്രിയ ഉണ്ടാക്കുന്നത് കേവലക്രിയയോട് /-ikk/ എന്ന പ്രത്യയം ചേർത്താണ്. /-ikk/ എങ്ങനെ ചിലയിടങ്ങളിൽ/ -ipp/ ആകുന്നു എന്നത് കഴിഞ്ഞ അധ്യായത്തിൽ വിവരിച്ചു. വാക്യഘടനാപരമായി സംഭവിക്കുന്നത് ഒരു പുതിയ പ്രയോജകകാരകം വാക്യത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു എന്നതാണെന്നും വിശദീകരിച്ചു. അങ്ങനെ (11b)ൽ അമ്മ എന്ന പ്രയോജകകാകരകം വരുമ്പോൾ (11a)ലെ കേവലക്രിയുടെ കർത്താവായ കുട്ടി (11b)ൽ പ്രയോജ്യകർമ്മമാവും എന്ന് പറഞ്ഞതും ഓർക്കുക. ഈ പ്രയോജ്യകർമ്മം കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് വിധേയമാവുന്നതാണ് (12)ൽ. (12)ൽ വിശേഷവിധിയായി ഒന്നുമില്ല, പ്രയോജകപ്രകൃതി സകർമ്മകം പോലെയാണ് വാക്യഘടനയിൽ. അതിനാൽ അതിലെ കർമ്മം സകർമ്മകങ്ങളിയെ കർമ്മം പോലെ കർമ്മണിയ്ക്ക് വിധേയമാവും എന്നു തന്നെയാണ് പ്രതീക്ഷിക്കുക.

(11b)ൽ ഒരു സ്വീയകർമ്മം കൂടി തിരുകാമോ?

13. അമ്മ കുട്ടിയെ ഒരു ചിരി ചിരിപ്പിച്ചു

14. അമ്മ കുട്ടിയെക്കൊണ്ട് ഒരു ചിരി ചിരിപ്പിച്ചു

(13) നേക്കാൾ സ്വീകാര്യം (14) ആണെന്ന് ചില‌ർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടേയ്ക്കാം. രണ്ടും സാധു തന്നെ എന്ന് കരുതുക. ഇതിലെ പ്രയോജ്യകർമ്മത്തെ കർമ്മണിയാക്കുമ്പോളാണ് പ്രശ്നം.

15. *കുട്ടി അമ്മയാൽ ഒരു ചിരി ചിരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.

(15) എങ്ങനെ അസാധുവായി എന്നതിന് കാരണം തേടുമ്പോൾ ദ്വിസകർമ്മകങ്ങളിലെ പരോക്ഷകർമ്മത്തിൻെറ സ്വഭാവം കൂടി പരിഗണിക്കണം. സകർമ്മകങ്ങളിലും സ്വീയകർമ്മം വരാം എന്നതും.

16. പട്ടി അവളെ നല്ല കടി കടിച്ചു.

(16)ൽ അവളെ പ്രത്യക്ഷകർമ്മവും നല്ല കടി സ്വീയകർമ്മവുമാണ്. രണ്ടിനും പ്രതിഗ്രാഹികാ വിഭക്തി ഉണ്ടെന്നും അനുമാനിക്കാം.

17. പട്ടിയാൽ അവൾ കടിക്കപ്പെട്ടു.

18. * പട്ടിയാൽ അവൾ നല്ല കടി കടിക്കപ്പെട്ടു.

(17) തീർത്തും സ്വീകാര്യമായ വാക്യമാണ്, എന്നാൽ (15)ന് സമാനമാണ് (18). സ്വീയകർമ്മം പ്രകടമായുള്ളപ്പോൾ പ്രത്യക്ഷകർമ്മമായാലും പ്രയോജ്യകർമ്മമായാലും കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് അസ്വീകാര്യത വരുന്നു. ഇരിക്കട്ടെ, പരോക്ഷകർമ്മത്തിൻെറ സ്ഥിതിയോ?

19. പ്രൊഫസ്സർ അവൾക്ക് ആ പുസ്തകം കൊടുത്തു.

അവൾ പരോക്ഷകർമ്മവും ആ പുസ്തകം പ്രത്യക്ഷകർമ്മവും. ഇതിൽ പ്രത്യക്ഷകർമ്മം മാത്രമേ കർമ്മണിക്ക് വഴങ്ങൂ.

20. ആ പുസ്തകം (പൊഫസ്സറാൽ) അവൾക്ക് കൊടുക്കപ്പെട്ടു.

21. *അവൾ പ്രൊഫസ്സറാൽ ആ പുസ്തകം കൊടുക്കപ്പെട്ടു. (2)ൽ ഉദ്ദേശികാവിഭക്തിയിലാണ് പരോക്ഷകർമ്മം എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുക. അത് കർമ്മണിയിൽ നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി സ്വീകരിക്കാൻ അർഹമല്ല^[4] എന്നതു കൊണ്ടാണ് (21) അസാധുവാവുന്നത്. ഇംഗ്ലീഷിൽ പ്രത്യക്ഷപരോക്ഷകർമ്മങ്ങൾ രണ്ടും കർമ്മണിയിൽ പ്രയോഗിക്കാം.

22. a) That book was given to her by the professor b) She was given that book by the professor.

23. The professor gave her that book.

(22a) യും (22b) യും (23)ന്റെ കർമ്മണിഘടനകളാണ്. (23)ൽ her എന്നത് (22b)യിൽ She എന്നാവുന്നു, അതായത്, കർത്താവിന് നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി വേണമെന്ന തത്ത്വം പാലിക്കപ്പെടുന്നു. (21)ൽ ഇത് എന്തു കൊണ്ടോ ശരിയാവുന്നില്ല.

പല ഭാഷകളിലും പരോക്ഷകർമ്മം കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് വഴങ്ങുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. ഇംഗ്ലീഷിൽ വിഭക്തിപ്രത്യയങ്ങൾ അത്യന്തം കുറവാകയാലും വിഭക്തിക്കു പകരം ഗതിയെ (preposition) ആശ്രയിക്കുന്നതിനാലും ആണ് പരോക്ഷകർമ്മം കർമ്മണിയിൽ പ്രയോഗിക്കാൻ കഴിയുന്നത്. അതിവിടെ പരാമർശിക്കുന്നുവെന്നേ ഉള്ളൂ, അതിൻെറ വിശദാംശങ്ങൾ കർമ്മണിസിദ്ധാന്തം അവതരിപ്പിച്ചതിനു ശേഷം.

(10), (21) എന്നീ വാക്യങ്ങൾ യഥാക്രമം സ്വീയകർമ്മത്തിന്റേയും പരോക്ഷകർമ്മത്തിൻ്റെയും കർമ്മണിയിലുള്ള അസ്വീകാര്യതയാണ് കാണിക്കുന്നത്. (15) ഉം (18) ഉം ഉദാഹരിക്കുന്നത് സ്വീയകർമ്മത്തിൻെറ സാന്നിധ്യം പ്രയോജ്യകർമ്മത്തിന്റേയും പ്രത്യക്ഷകർമ്മത്തിൻ്റേയും കർമ്മണിയെ തടയുന്നതും. സകർമ്മകങ്ങളുടെയും ദ്വിസകർമ്മകങ്ങളുടേയും പ്രയോജകപ്രകൃതി എടുത്ത് അവയിൽ കർമ്മണി എത്രത്തോളം സ്വീകാര്യമാവും എന്നും പരിശോധിക്കാവുന്നതാണ്. അത് പിന്നീടാവാം. ഇതുവരെ നാം നിരീക്ഷിച്ച വസ്തുതകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഭാഷയിലെ കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിൻെറ ഘടനാപരമായ ഒരു സിദ്ധാന്തം മുന്നോട്ടു വെയ്ക്കുക എന്നതാണ് ഈ പ്രബന്ധത്തിൻെറ മുഖ്യഉദ്ദേശ്യം. അതിലേയ്ക്ക് കടക്കാം.

കർമ്മണിപ്രയോഗം

നോം ചോംസ്കിയുടെ ഭരണബന്ധനസിദ്ധാന്തം 1981ലാണ് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടത്. അതിൽ മുഖ്യമായും ചർച്ചാവിഷയമാകുന്നത് ഇംഗ്ലീഷിൻെറ വ്യാകരണമാണ് എന്നിരിക്കിലും അതിലെ സൈദ്ധാന്തികതത്ത്വങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകൾക്കും ബാധകമാണ്. കർമ്മണിപ്രയോഗം വിവരിക്കപ്പെടുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ്.

കർമ്മണിരൂപത്തിലുളള ക്രിയയ്ക്ക് കർത്തരിയെ അപേക്ഷിച്ച് ഘടനാപരമായ രണ്ടു സവിശേഷതകളുണ്ട്. ഒന്ന്, അത് പ്രതിഗ്രാഹികാവിഭക്തിയെ വിഴുങ്ങുന്നു, രണ്ട്, അത് കർതൃകാരകത്തെ അമർച്ച ചെയ്യുന്നു.

ഈ ആശയം മലയാളത്തിലേയ്ക്ക് ആവാഹിച്ചാൽ, സകർമ്മകക്രിയയോട് -peṭ ചേരുമ്പോൾ അതിൻെറ പ്രതിഗ്രാഹിക ചാർത്താനുളള കഴിവ് നഷ്ടമാകുന്നുവെന്നും, കർതൃകാരകം കർതൃസ്ഥാനത്തു നിന്ന് ഒഴിവാവുന്നുവെന്നും മനസ്സിലാക്കാം. -peṭ പ്രത്യയത്തിൻെറ ഈ രണ്ടു ഗുണങ്ങളും അന്യോന്യാശ്രിതങ്ങളാണ്. എങ്ങനെയെന്നാൽ, കർതൃകാരകം സ്വസ്ഥാനം ഉപേക്ഷിച്ചാലേ പ്രതിഗ്രാഹിക ലഭ്യമല്ലാത്ത കർമ്മകാരകത്തിന് തൽസ്ഥാനത്ത് കയറിയിരിക്കാൻ പറ്റൂ. ഒരുദാഹരണത്തിലൂടെ ഇതു വ്യക്തമാക്കാം.

24. a) മാഷ് കുട്ടിയെ അഭിനന്ദിച്ചു. b) കുട്ടി മാഷാൽ അഭിനന്ദിക്കപ്പെട്ടു.

അഭിനന്ദിക്കുക എന്ന ക്രിയയോട് -peṭ പ്രത്യയം ചേരുമ്പോൾ, അതായത് (24b)യിൽ, കർതൃസ്ഥാനം ശൂന്യമാണ്, കുട്ടി വിഭക്തിയില്ലാതെ വലയുകയും. അപ്പോഴാണ് കാണുന്നത് കർതൃസ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നത്. അങ്ങോട്ട് കയറിയിരുന്നാൽ മതി, നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി കൈവരും. രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ കൂടി ഇവിടെ പ്രസ്താവിക്കേണ്ടതുണ്ട്.ഒന്ന്, ഏതു നാമപദാളിയും (നാമമല്ല, Noun Phrase) വിഭക്തി ചേർന്നതാവണം. വേറൊരു മട്ടിൽ പറഞ്ഞാൽ വിഭക്തിയില്ലാത്ത നാമപദാളി വാക്യത്തെ അസാധുവാക്കും.ഇതd വിഭക്തി അരിപ്പ (Case Filter) അറിയപ്പെടുന്നു. രണ്ട്, പൂർണ്ണക്രിയയുള്ള വാക്യത്തിൻെറ കർതൃസ്ഥാനത്ത് നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി ലഭ്യമായിരിക്കും. ഇതു രണ്ടും ചോംസ്കിയുടെ വിഭക്തിസിദ്ധാന്തത്തിൻെറ കാതലാണ്.

വിഭക്തി എന്നത് വാക്യഘടനയുടെ സന്ദർഭത്തിൽ വേണം മനസ്സിലാക്കാൻ. മലയാളം പോലുള്ള ഭാഷകളിൽ വിഭക്തി എന്നു പറയുമ്പോൾ വിഭക്തിപ്രത്യയമാവും മനസ്സിൽ തെളിയുക. വിഭക്തിപ്രത്യയം പദപ്രകരണപരമായ സംഗതിയാണ്. വിഭക്തി എന്ന പരികല്പന അമൂർത്തമായ ഒന്നാണ്. പ്രധാനമായും രണ്ടു വിഭക്തികളേ വാക്യഘടനയിൽ വേണ്ടൂ, നിർദ്ദേശികയും പ്രതിഗ്രാഹികയും, യഥാക്രമം കർത്താവിന്റെയും കർമ്മത്തിൻ്റെയും വിഭക്തികൾ. ഇംഗ്ലീഷിൽ Nominative എന്നും Accusative എന്നും പറയും, ലാറ്റിൻ വ്യാകരണത്തിൽ നിന്ന് കടം കൊണ്ടതാണ് ഈ സംജ്ഞകൾ. ആധുനിക ഇംഗ്ലീഷിൽ കർതൃവിഭക്തി Subject case), കർമ്മവിഭക്തി (objects Case) എന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി. സർവ്വനാമങ്ങളിൽ മാത്രമേ വിഭക്തി സ്വനരൂപേണ പ്രകാശിക്കുന്നുള്ളൂ ഇംഗ്ലീഷിൽ. ഉത്തമപുരുഷൻ I, me, my, we, us, our മധ്യമപുരുഷൻ you, your പ്രഥമപുരുഷൻ he, him, his, she, her, they, them their. കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ ഉള്ളത് നാമത്തോട് ചേർക്കുന്ന സംബന്ധികാവിഭക്തി apostrophe ‘s. അതിന് വാക്യഘടനയിൽ വലിയ പ്രാധാന്യമില്ല, ഒരു നാമത്തിന് വേറൊരു നാമത്തോടുള്ള സംബന്ധം ആണല്ലോ സംബന്ധിക അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത്; ഉദാ: അച്ഛൻെറ കുട.(father’s umbrella) - അച്ഛന് കുടയിന്മേലുള്ള ഉടമസ്ഥാവകാശം.

അമൂർത്തമായ ഒരു ഫീച്ചർ ആണ് Case, ചോംസ്കിയൻ വാക്യഘടനാസിദ്ധാന്തത്തിൽ. അതിൻെറ സാങ്കേതികനിർവ്വഹണത്തിലേയ്ക്ക് കടക്കുകയാണെങ്കിൽ, Case നൽകുന്ന ശീർഷം അത് സ്വീകരിക്കുന്ന നാമപദാളിയെ ഭരിക്കണം എന്നൊരു നിബന്ധന കൂടിയുണ്ട്. മലയാളത്തിലെ കർമ്മണിയാണല്ലോ ഇവിടെ ചർച്ചാവിഷയം, അതിനാൽ അത്രത്തോളം പോവണ്ട.

കർമ്മണിയാവുമ്പോൾ ക്രിയയുടെ പ്രതിഗ്രാഹിക ചാർത്താനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടമാവുന്നു എന്നതാണ് കർമ്മണിയിലുളള ഒരു വാക്യത്തിൽ സ്വീയകർമ്മം ഉണ്ടാവുന്നതിന് തടസ്സമാവുന്നത്. (16), (17), (18) വാക്യങ്ങളെടുത്ത് ഇത് വിശദമാക്കാം. സൗകര്യാർത്ഥം അവ താഴെ വീണ്ടും കൊടുക്കുന്നു.

16. പട്ടി അവളെ നല്ല കടി കടിച്ചു.

17. പട്ടിയാൽ അവൾ കടിക്കപ്പെട്ടു

18. * പട്ടിയാൽ അവൾ നല്ല കടി കടിക്കപ്പെട്ടു.

(16)ൽ കടിക്കുക കർത്തരിയിലാകയാൽ അതിന് പ്രതിഗ്രാഹികയുണ്ട്, അവളെ എന്നതിൽ തെളിഞ്ഞുകാണുന്നുമുണ്ട്. സ്വീയകർമ്മമായ നല്ല കടി എന്നതിനും പ്രതിഗ്രാഹിക നൽകാൻ ഈ കർത്തരിയിലുള്ള സകർമ്മകക്രിയയ്ക്ക് കെൽപ്പുണ്ടെന്ന് കരുതാം. (17)ലും (18)ലും ക്രിയ കർമ്മണിയിലാണ്, അതിനർത്ഥം പ്രതിഗ്രാഹികാവിഭക്തി ലഭ്യമല്ല എന്നു തന്നെ. (17)ലെ പ്രത്യക്ഷകർമ്മം കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി നിർദ്ദേശിക നേടി രക്ഷപ്പെടും. അതിനാൽ (17)ൽ എല്ലാം ഭദ്രം. (18)ൽ അങ്ങനെയല്ല, ഈ വാക്യത്തിലെ സ്വീയകർമ്മം നല്ല കടി വിഭക്തിയില്ലാത്ത അവസ്ഥയിലാണെന്നതാണ് കാര്യം. കർമ്മണിയാവുന്നതോടെ സംഭവിക്കുന്ന പ്രതിഗ്രാഹികാനഷ്ടം (ലീനമായ) രണ്ടാം പ്രതിഗ്രാഹികയേയും ബാധിക്കുന്നു. കടിക്കുക എന്ന കർത്തരിക്രിയ (16)ൽ സ്വീയകർമ്മത്തിന് ഒരു രണ്ടാം പ്രതിഗ്രാഹിക നൽകിയിരുന്നല്ലോ, അതും കർമ്മണിയാവുമ്പോൾ നഷ്ടമാവുന്നു. അങ്ങനെ (18) വിഭക്തിഅരിപ്പയിൽ പെട്ട് അസാധുവാവുന്നു,

പരോക്ഷകർമ്മം കർമ്മണിയ്ക്ക് വിധേയമാവാത്തതും വിഭക്തിസിദ്ധാന്തപ്രകാരം വിശദീകരിക്കാം. (20), (21) ഉദാഹരണങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. കർത്തരിയിൽ പരോക്ഷകർമ്മം ഉദ്ദേശികാവിഭക്തിയാലാണ്. ക്രിയ കർമ്മണിയാവുന്നതോടെ പ്രത്യക്ഷകർമ്മത്തിൻെറ വിഭക്തി നഷ്ടമാവുന്നു. അതിന് കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങലാണ് ഒരേയൊരു വഴി, വിഭക്തിഅരിപ്പയിൽ കുടുങ്ങാതിരിക്കാൻ. (20)ൽ ഇതാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. പക്ഷേ (21)ൽ കർതൃസ്ഥാനത്ത് പരോക്ഷകർമ്മത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയാണല്ലോ, അപ്പോൾ പ്രത്യക്ഷകർമ്മം വിഭക്തി കിട്ടാത്ത അവസ്ഥയിലാവുന്നു.

ഇനി പ്രയോജ്യകർമ്മം കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് വിധേയമാകുന്ന ഉദാഹരണങ്ങൾ കൂടി വിഭക്തിലഭ്യതയുടെ വെളിച്ചത്തിൽ പരിശോധിക്കാം. പ്രയോജ്യകർമ്മം വാസ്തവത്തിൽ സകർമ്മകക്രിയയുടെ പ്രത്യക്ഷകർമ്മം പോലെയാണ് വാക്യഘടനാപരമായി വീക്ഷിക്കുമ്പോൾ. ഉദാഹരണവാക്യങ്ങൾ (11)ഉം (12)ഉം ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു. വാക്യങ്ങൾ ആവർത്തിക്കാം.

11a) കുട്ടി ചിരിച്ചു b) അമ്മ കുട്ടിയെ ചിരിപ്പിച്ചു

12. കുട്ടി അമ്മയാൽ ചിരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.

(11b)യിൽ കുട്ടിയെ പ്രതിഗ്രാഹിക ധരിക്കുന്ന കർമ്മം, അതിന് വിഭക്തി കൊടുക്കുന്നതോ ചിരിപ്പിക്കുക എന്ന പ്രയോജകക്രിയ. (12)ൽ ഈ ക്രിയ കർമ്മണിയായി പരിണമിക്കേ കർമ്മം പ്രതിഗ്രാഹികാനഷ്ടത്തിന് വിധേയമാവും, സകർമ്മകങ്ങളിൽ കണ്ട പോലെത്തന്നെ. തത്ഫലമായി അത് കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി വരിക്കാൻ അർഹത നേടുന്നു.

സകർമ്മകങ്ങളിലും ദ്വിസകർമ്മകങ്ങളിലും പ്രയോജ്യക്രിയ കർമ്മണിക്ക് വിധേയമാവുന്നില്ല എന്നതും വിഭക്തിസിദ്ധാന്തത്തിൽ നിന്ന് സിദ്ധിക്കും, വിശേഷവിധിയായി ഒന്നും കൂട്ടിച്ചേർക്കാനില്ല.

25. a പട്ടി അവളെ കടിച്ചു b) ഉടമസ്ഥൻ പട്ടിയെക്കൊണ്ട് അവളെ കടിപ്പിച്ചു.

26. ?? ഉടമസ്ഥനെക്കൊണ്ട് അവൾ പട്ടിയാൽ കടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു

27. ഉടമസ്ഥനാൽ പട്ടിയെക്കൊണ്ട് അവൾ കടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു

(26) ലും (27) ലും പ്രത്യക്ഷകർമ്മമായ അവൾ കർതൃസ്ഥാനത്ത് ഇരിക്കുന്നു. മറ്റു രണ്ടു നാമപദാളികൾക്കും പ്രയോജികയോ, കൊണ്ട് എന്ന ഗതി നൽകുന്ന വിഭക്തിയോ ലഭിക്കും. അതിനാൽ രണ്ടു വാക്യങ്ങളും വിഭക്തിവിഷയത്തിൽ സാധുവാണ്. (27) കൂടുതൽ സ്വീകാര്യമായി തോന്നുന്നത് പട്ടി കരണവും ഉടമസ്ഥൻ പ്രയോജകനും ആയിട്ടുള്ള വായനയാണ് അത് എന്നതു കൊണ്ടാവാം. (26)ൽ^[5] അതു തിരിച്ചാണല്ലോ. ദ്വിസകർമ്മകങ്ങളിൽ പരോക്ഷകർമ്മം (മലയാളത്തിൽ) കർമ്മണിക്കു വിധേയമാവാത്തത് യാതൊരു കാരണത്താലാണോ അതേ കാരണം കൊണ്ടു തന്നെ പട്ടി എന്ന പ്രയോജ്യകർമ്മം കർമ്മണി സ്വീകരിക്കില്ല എന്നു സാരം.

ഇനി (27)ൽ ഒരു സ്വീയകർമ്മം കൂടി ഇടുകയാണെങ്കിലോ?

28. *ഉടമസ്ഥനാൽ പട്ടിയെക്കൊണ്ട് അവൾ നല്ല കടി കടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു

അകർമ്മകങ്ങളിലെ സ്വീയകർമ്മം നേരിട്ട അതേ പ്രശ്നം തന്നെയാണ് (28)നെ അസാധുവാക്കുന്നത്, വിഭക്തിനഷ്ടം. തൻ്റെ ക്രിയ കർമ്മണിയിൽ ആകയാൽ.

ഇത്രത്തോളം എത്തിയ സ്ഥിതിക്ക് ഇംഗ്ലീഷിൽ പരോക്ഷകർമ്മം എങ്ങനെ കർമ്മണിയിൽ ‘ഓക്കെ’ ആവുന്നു എന്നു കൂടി വിസ്തരിക്കണമല്ലോ. വിഭക്തി ചാർത്തുന്ന സമ്പ്രദായം പറ‍ഞ്ഞിടത്ത് സകർമ്മകക്രിയകൾ മാത്രമല്ല ഗതിക്കും വിഭക്തി കൊടുക്കാൻ കഴിവുണ്ടന്ന് പ്രസ്താവിച്ചിരുന്നു. (27)ൽ കൊണ്ട് എന്ന ഗതിയാണ് പട്ടി എന്ന നാമപദാളിയെ വിഭക്തിഅരിപ്പയിൽ പെടാതെ രക്ഷിക്കുന്നത്. ഗതികളെല്ലാം ഇതു പോലെ വിഭക്തി കൊടുക്കാൻ പ്രപ്തരാണ്. വാക്യഘടനയിൽ വിഭക്തികളെ രണ്ടായി വിഭജിക്കാം, ഋജുവും അല്ലാത്തതും. നിർദ്ദേശികയും പ്രതിഗ്രാഹികയും(Nominative & Accusative) ആണ് ഋജു, ബാക്കിയെല്ലാം oblique case എന്ന് ഇംഗ്ലീഷിൽ പറയുന്ന തരം ആണ്. ലാറ്റിനിൽ ഇവ Dative, Ablative, Locative, Vocative എന്നീ പേരുകളിൽ ആണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ചോംസ്കിയൻ വ്യാകരണം അവയെ എല്ലാം ചേർത്ത് oblique case എന്ന് ഒറ്റ വിഭാഗമായി പരിഗണിക്കുന്നു. വിഭക്തിസിദ്ധാന്തത്തിൽ പ്രത്യേകിച്ച് Nominative & Accusative ന് മാത്രമേ പ്രാധാന്യമുള്ളൂ. അതു രണ്ടും ഘടനാനിർണ്ണീതങ്ങളാണ് (determined configurationally). വിഭക്തി കൊടുക്കുന്ന അംഗം വിഭക്തി സ്വീകരിക്കുന്ന നാമപദാളിയെ ഭരിക്കണം എന്ന തത്ത്വം ആണ് ഇതിൽ പ്രധാനം. ഇംഗ്ലീഷിലെ ഗതി (preposition) അതിനെ തുടർന്നു വരുന്ന നാമപദാളിയെ ഭരിക്കും, എന്നിട്ട് ക്രിയ ചെയ്യുന്ന പോലെ പ്രതിഗ്രാഹികാ വിഭക്തി ചാർത്തും, അതായത് object case. എന്നാൽ മലയാളത്തിലും മറ്റനേകം ഭാഷകളിലും ഗതി oblique case ആണ് കൊടുക്കുന്നത് എന്ന് വിചാരിക്കാൻ ന്യായമുണ്ട്. ഈ വ്യത്യാസമാണ് ഇംഗ്ലീഷിൽ പരോക്ഷകർമ്മം കർമ്മണിക്ക് വിധേയമാവാൻ കാരണം. ഉദാഹരണത്തിന്, He gave a book to her എന്ന വാക്യത്തിൽ to her എന്ന ഭാഗത്തിൽ to എന്ന ഗതി her എന്ന സർവ്വനാമത്തെ ഭരിക്കുകയും object case. കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മലയാളത്തിൽ അവൾക്ക് എന്ന സർവ്വനാമത്തിൽ കാണുന്ന ഉദ്ദേശികയാവട്ടെ oblique case. ക്രിയ കർമ്മണിയിലാകുമ്പോൾ ഈ ഉദ്ദേശികയെ അത് ബാധിക്കുന്നില്ല, പ്രതിഗ്രാഹികാനഷ്ടം ആണ് സംഭവിക്കുന്നത്.

23. The professor gave her that book.

എന്ന വാക്യത്തിൽ, കർത്തരിയിൽ, ക്രിയ object case കൊടുക്കുന്നത് പരോക്ഷകർമ്മമായ സർവ്വനാമത്തിനാണ്, അപ്പോൾ that book എന്ന പ്രത്യക്ഷകർമ്മത്തിന് എവിടന്ന് വിഭക്തി ലഭിക്കും എന്ന ചോദ്യം ഉണ്ട്. ഇതിന് ഒന്നിലധികം വിശകലനങ്ങൾ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതിലൊരെണ്ണം, that book ന് മുമ്പ് ഒരു അദൃശ്യഗതി (empty preposition) ഉണ്ട് എന്നും അതിന് വിഭക്തി ചാർത്താൻ കെല്പുണ്ട് എന്നുമാണ്. ഇംഗ്ലീഷിലെ dative constructions വളരെയേറെ ചർച്ചകൾക്ക് വിഷയീഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ശരിതെറ്റുകളിലേയ്ക്ക് തൽക്കാലം പോവണ്ട.

ഇത്രയും പറഞ്ഞതിൽ നിന്ന് ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു സംഗതിയുണ്ട്, വികർമ്മകവും കർമ്മണിയും വാക്യഘടനാപരമായി സദൃശങ്ങളാണ് എന്നത്. രണ്ടിലും വിഭക്തിനഷ്ടം വന്ന ഒരു കർമ്മകാരകമുണ്ട്, അത് ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി നിർദ്ദേശിക സ്വീകരിച്ചാണ് വിഭക്തിഅരിപ്പയിൽ നിന്നു രക്ഷ നേടുന്നത്. ഈ സാദൃശ്യത്തിൻെറ വെളിച്ചത്തിൽ താഴെ കൊടുത്ത ഉദാഹരണങ്ങൾ കൂടി നോക്കുക.

29. ഇന്ത്യൻ നാവികസേനയുടെ കപ്പൽ മുങ്ങി

30. പാക്കിസ്ഥാൻ ഇന്ത്യൻ നാവികസേനയുടെ കപ്പൽ മുക്കി

31. പാക്കിസ്ഥാനാൽ ഇന്ത്യൻ നാവികസേനയുടെ കപ്പൽ മുക്കപ്പെട്ടു

32. അമേരിക്ക പാക്കിസ്ഥാനെക്കൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ കപ്പൽ മുക്കിപ്പിച്ചു

(29)ലെ വികർമ്മകത്തെ പ്രയോജകപ്രകൃതിയാക്കിയതാണ് (30). ഫലം ഒരു സകർമ്മകക്രിയ. (30) കർമ്മണിയാവുമ്പോൾ കിട്ടുന്നതാണ് (31). (30)ൽ രണ്ടാമത് ഒരു പ്രയോജകകാരകം കൊണ്ടുവന്നാൽ (32) ആയി. (32) ഘടനാപരമായി ഒരു ദ്വിസകർമ്മകം പോലെയാണ്, പാക്കിസ്ഥാനെക്കൊണ്ട് എന്നത് പരോക്ഷകർമ്മം എന്നെടുത്താൽ. (32)നെ (19)മായി താരതമ്യം ചെയ്തുനോക്കുക.

19. പ്രൊഫസർ അവൾക്ക് ആ പുസ്തകം കൊടുത്തു.

ഇനി (32) നെ മുക്കിപ്പിക്കപ്പെട്ടു കർമ്മണിയാക്കിയാലോ?

33. അമേരിക്കയാൽ പാക്കിസ്ഥാനെക്കൊണ്ട് ഇന്ത്യൻ കപ്പൽ മുക്കിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.

(33) സാധുവാണ്, എന്നാൽ പരോക്ഷകർമ്മം (പാക്കിസ്ഥാനെക്കൊണ്ട്) കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിന് വിധേയമാവില്ല, അത് പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതു തതന്നെ, (20)ൽ എന്നപോലെ.

അപ്പോൾ ഒരു സംശയം ബാക്കിയാവുന്നു. (10) എന്തു കാരണത്താലാണ് അസാധുവാകുന്നത്?

10. *കുട്ടിയാൽ ഒരു ചിരി ചിരിക്കപ്പെട്ടു.

ക്രിയ കർമ്മണിയിലാണ്, അതിനെന്താ, ഒരു ചിരി എന്ന നാമപദാളിക്ക് നിർദ്ദേശിക കിട്ടണ്ടേ?

സ്വീയകർമ്മം പ്രത്യക്ഷപരോക്ഷകർമ്മങ്ങളേപ്പോലെയല്ല, പ്രയോജ്യകർമ്മത്തെ പോലെയുമല്ല. സ്വീയകർമ്മം അതത് ക്രിയയോട് കൂടിയേ നിൽക്കൂ, തൻ്റെ ക്രിയയിൽ നിന്നു മാത്രമേ അത് വിഭക്തി സ്വീകരിക്കൂ. അതുകൊണ്ടാണ് അതിനെ സ്വീയകർമ്മം എന്നു പറയുന്നത്. അങ്ങനെയിരിക്കേ, തന്റെ സ്വന്തം ക്രിയ കർമ്മണിയായാൽ തനിക്ക് വിഭക്തി കിട്ടാൻ വഴിയില്ല. (10) ൻെറ അസ്വീകാര്യതയുടെ ഹേതു സ്വീയകർമ്മത്തിൻെറ ഈ വിശേഷസ്വഭാവമാണ്. കൂട്ടത്തിൽ പറയട്ടെ, ഇംഗ്ലീഷിലും *A laugh was laughed by the child എന്ന വാക്യം അസാധുവാകുന്നത് ഇതേ കാരണത്താലാണ്.^[6]

സംഗ്രഹം

ലേഖനത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ച കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെ സംഗ്രഹിക്കാം.

കർമ്മണിപ്രയോഗത്തെ വിവരിക്കാൻ വിഭക്തിയെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി ഒരു സൈദ്ധാന്തികപരികല്പന മുന്നോട്ടുവെയ്ക്കുന്നു.

a) ഏതൊരു നാമപദാളിയ്ക്കും വാക്യഘടനയിൽ വിഭക്തി നിർബ്ബന്ധമാണ്.
b) വിഭക്തി ചാർത്തിയിട്ടില്ലാത്ത നാമപദാളി വിഭക്തിഅരിപ്പയ്ക്കകത്ത് പെട്ട് വാക്യം അസാധുവായി വിധിക്കപ്പെടും.
c) വാക്യഘടനയിൽ പ്രധാനമായി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്ന വിഭക്തികൾ നിർദ്ദേശികയും പ്രതിഗ്രാഹികയുമാണ്, യഥാക്രമം കർത്തവിന്റേയും കർമ്മത്തിന്റേയും വിഭക്തികൾ.
d) സകർമ്മകക്രിയ അതിൻെറ പ്രത്യക്ഷകർമ്മത്തിന് പ്രതിഗ്രാഹികാവിഭക്തി ചാർത്തും.
e) കർതൃകാരകത്തിന് നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി ചാർത്തുന്നത് പൂർണ്ണക്രിയയിലെ കാലപ്രത്യയമാണ്.
f) കർമ്മണിപ്രയോഗത്തിൽ ക്രിയയ്ക്ക് പ്രതിഗ്രാഹിക ചാർത്താനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടമാവും, -പെട് എന്ന കർമ്മണിപ്രത്യയം ചേർക്കുന്നതിൻെറ ഫലമാണ് ഇത്.
g) -പെട് ചേരുന്നതോടെ കർതൃകാരകം തൽസ്ഥാനത്തു നിന്ന് നീങ്ങും, കർതൃസ്ഥാനം ശൂന്യമാവും.
h) തത്ഫലമായി, പ്രതിഗ്രാഹിക നഷ്ടപ്പെട്ട കർമ്മകാരകം ശൂന്യമായ കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങുകയും നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യും.
i) അകർമ്മകങ്ങൾ രണ്ടു വിധമുണ്ട്: അകർമ്മകം, വികർമ്മകം.
j) വികർമ്മകത്തിൽ കർമ്മമായിരുന്ന നാമപദാളി കർതൃസ്ഥാനത്താണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുക, അവിടെ അതിന് നിർദ്ദേശികാവിഭക്തി ലഭ്യമാവും.
k) അകർമ്മകങ്ങളിൽ സ്വതവേ കർമ്മമില്ലെങ്കിലും ഒരു സ്വീയകർമ്മം സാധ്യമാണ്, ആ സ്വീയകർമ്മത്തിന് പ്രതിഗ്രാഹിക നൽകാൻ കർത്തരിയിലുള്ള ക്രിയയ്ക്ക് സവിശേഷമായ ശേഷിയുണ്ട്.
l) സ്വീയകർമ്മം കർമ്മണിയിൽ പ്രയോഗിച്ചുകൂടാ, അത് കർതൃസ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങുകയില്ല.
m) അകർമ്മകത്തിലെ കേവലക്രിയയെ പ്രയോജകക്രിയയാക്കമ്പോൾ ഒരു പ്രയോജകൻ പുതുതായി വരുകയും, കേവലക്രിയയുടെ കർത്താവ് പ്രയോജ്യകർമ്മമായി മാറുകയും ചെയ്യും.
ഈ പ്രയോജ്യകർമ്മത്തെ കർമ്മണിയിലും പ്രയോഗിക്കാം.
n) സകർമ്മകങ്ങളുടെ കർമ്മണിയിൽ പ്രത്യക്ഷകർമ്മം കർതൃസ്ഥാനത്താണ് വരുക, പരോക്ഷകർമ്മത്തെ കർമ്മണിയിൽ പ്രയോഗിക്കാൻ വയ്യ.
o) സ്വീയകർമ്മത്തിൻെറ സാന്നിധ്യം, പ്രത്യക്ഷകർമ്മം കർതൃസ്ഥാനത്തു വരുന്ന കർമ്മണിയിലും വാക്യത്തെ അസാധുവാക്കും.
p) പ്രയോജകപ്രത്യയം ആവർത്തിച്ചു വരുന്ന ഘടനകളിൽ പ്രതിഗ്രാഹികയിലുള്ള ആദ്യപ്രയോജ്യകർമ്മം മാത്രമേ കർമ്മണിയിൽ പ്രയോഗിക്കാവൂ.

[എഴുതിവരുന്ന, പേരിട്ടിട്ടില്ലാത്ത, പുസ്തകത്തിലെ ഒരധ്യായം]