048 FORMATION OF THE IMPERATIVE MOOD.

109. The first and third persons, singular and plural, of all genders require the same form of the verb; which is made by removing ഉന്നു, from the present indicative, and adding ട്ടെ; as, വരുന്നു, വരട്ടെ.
Present. പറയുന്നു,—ഞാൻ പറയട്ടെ. let me speak.
„ പൊകുന്നു,—അവൾ പൊകട്ടെ. let her go.
„ ഇരിക്കുന്നു,—അത ഇരിക്കട്ടെ. let it be so.
„ സംസാരിക്കുന്നു,—ഞങ്ങൾ സംസാരിക്കട്ടെ, let us converse.
„ ചെയ്യുന്നു,—അവർ അതിനെ ചെയ്യട്ടെ, let them do it.
110. The root of the verb is used for the second person singular, when speaking to persons of a low class; as,
വാ, Come. പൊ, Go. പറ, Speak.
Among persons of a higher grade the verbal noun is used for the second person singular; as,
വരിക, Come. പറക, Speak. സഹായിക്ക, Help.
This last form is sometimes used for the first person plural; as, നാം പൊക, let us go. When നാം is used for ഞാൻ the form is നാം പൊകട്ടെ, let me go.
To persons in the higher ranks of Society, a great variety of other expressions, considered more respectful, are in general use; as,
1st. പറഞ്ഞാലും, Be pleased to speak; പൊയാലും, Go if you please.
This form is compounded of the past participle with the particle ആലും. It is chiefly used in native writings, thus from the Ramayana.
എന്തൊന്നുവെണ്ടുന്നതെന്നരുൾചെയ്താലും.
Be pleased to say what is wanted.
2nd. പൊയി വരട്ടെ. Let (me or us) go; lit: let me or us go, and come.
Chiefly used by equals or by inferiors to superiors.
3rd. കൊള്ളാം, or കൊള്ളായിരുന്നു. It is well; It were well.
This mode of expression is used by inferiors to superiors when respectfully requesting permission to do any thing, and is equivalent to let do if you please; as,
ഞാൻ അതചെയ്താൽ കൊള്ളായിരുന്നു. Allow me to do that.
The same form is frequently used to desire, beseech, or advise; as,
താൻ നാളെ വന്നാൽ കൊള്ളാം or കൊള്ളായിരുന്നു.
I desire, or beseech you to come to-morrow.
നിങ്ങൾ ഇതിനെ കുറിച്ച വിചാരിച്ചാൽ കൊള്ളായിരുന്നു.
I recommend you to consider that matter.
4th. In addressing the Deity, there is a precative form made by dropping ഉന്നു of the present indicative, and adding എണമെ; For the origin of this form, see the defective verb വെണം para 126, sec.1. as from സഹായിക്കുന്നു, to assist; comes സഹായിക്കെണമെ, pray help.
ഞങ്ങളുടെ ദിവസമുള്ള അപ്പം ഇന്ന ഞങ്ങൾക്ക തരെണമെ.
Give us this day our daily bread.
5th. There is another form of the precative, made by the help of മാറ, which may be said to have a future progressive meaning; as,
നിന്റെ ശുദ്ധമുള്ള നാമം എന്നെക്കും സ്തുതിക്കപ്പെടുമാ റാകട്ടെ or സ്തുതിക്കപ്പെടുമാറാകെണമെ.
May thy holy name be blessed for ever.
ഞങ്ങൾ ഇടവിടാതെ നിന്റെ നല്ല വിചാരണയുടെ രക്ഷണത്തിൻ കീഴിൽ ഇരിക്കുമാറാകെണമെ.
May we be continually under the protection of the good providence.
6th. In requesting assistance from superiors the common form is സഹായിക്കെണം; though സഹായിക്കെണമെ is frequently used: as,
അങ്ങുന്നെ ഇനിക്ക or ഞങ്ങൾക്ക അത ചെയ്തതരെണം, or ചെയ്ത തരെണമെ.
Sir, be pleased to do that for me, or us.
When the form made with എണം is used by superiors to inferiors, it is strictly imperative; as,
നിങ്ങൾ അവിടെ പൊകെണം. Go, or you must go thither.
111. The second person plural is formed from active, and in a few cases, from neuter verbs whose present tense ends in ക്കുന്നു, by dropping ക്കുന്നു, and adding പ്പിൻ. In most neuter verbs and their efficients, together with verbs, whose present tense does not terminate in ക്കുന്നു, by dropping ന്നു; and adding വിൻ. If the present tense end in യുന്നു, the യുന്നു is dropped; if with യ്യുന്നു, യുന്നു is cut off and വിൻ added. If the termination be ൎക്കുന്നു, ക്കുന്നു is dropped and പ്പിൻ added; as,
Present. സ്നെഹിക്കുന്നു, to love, സ്നെഹിപ്പിൻ.
„ ഇരിക്കുന്നു, to sit, ഇരിപ്പിൻ.
„ ഉരുകുന്നു, N. to dissolve, ഉരുകുവിൻ.
„ ഉരുക്കുന്നു, A. to melt, ഉരുക്കുവിൻ.
„ എണ്ണുന്നു, to count, എണ്ണുവിൻ.
„ പറയുന്നു, to say, പറവിൻ.
„ ചെയ്യുന്നു, to do, ചെയ്വിൻ.
„ പാൎക്കുന്നു, to dwell, പാൎപ്പിൻ
Exception.
„ കാണുന്നു, to see, കാണ്മിൻ.