കോശപ്രധാനമായ ധർമ്മം ഉപേക്ഷിച്ച് വ്യാകരണപ്രധാനമായ ധർമ്മം കൈക്കൊള്ളലാണ് "വ്യാകരണികത"യുടെ "ആപാദനം" ('കൈക്കൊളളൽ'). നാമങ്ങളും ക്രിയകളും അവയുടെ സ്വധർമ്മം വിട്ട് ഗതികൾ, അനുപ്രയോഗങ്ങൾ, അവ്യയങ്ങൾ എന്നിവയും പ്രത്യയങ്ങളും ആയിത്തീരലാണ് ഈ പരിണാമം. ഈ വിഷയത്തിലുള്ള അന്വേഷണം പുതിയ ഒരു കാര്യമല്ല, മലയാളത്തിൽ മാത്രം സംഭവിച്ചതുമല്ല. ഭാവികാലസൂചകമായ will (l will Come) ആഗ്രഹാർഥം കാണിക്കുന്ന നാമമായും ക്രിയയായും വരാം. He showed the will to act എന്നതിൽ നാമം He can walk, if he wills it എന്നതിൽ ക്രിയ. പ്രകരണനിഷ്ഠമായ ഇത് ഭാവ്യർഥസൂചകമായ അനുപ്രയോഗമാകും - I will come. അനുപ്രയോഗങ്ങളിൽ സ്വതന്ത്രമായിരിക്കുമ്പോഴത്തെ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല, അർഥവ്യതിയാനം ഉണ്ടാകും താനും. "അവൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടു് അവിടെ നിന്നു്, പോയി". ഈ പോകലിൽ 'ദേശാന്തരപ്രാപ്തി'യുണ്ടു്. "അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞുപോയി" എന്ന അനുപ്രയോഗത്തിൽ 'ദേശാന്തരപ്രാപ്തി ' ഇല്ല, 'അനിച്ഛാവൃത്തിത്വം' മാത്രമേ ഉള്ളൂ.

(i) അർഥമാറ്റം - "പറഞ്ഞിട്ടു പോയി" എന്നതിൽ പോകൽ പറഞ്ഞ ശേഷമാണെന്നു കിട്ടും. പറഞ്ഞിട്ടു് എന്നതിൽ ഇട്ട്(<വിട്ട് ) എന്ന ഭാഗം മുൻവിനയെച്ചധർമ്മം ഉറപ്പിക്കാൻ തുണയ്ക്കും. 'പറഞ്ഞശേഷം' എന്ന് അർഥം കിട്ടും. ഇവിടെ അനുപ്രയോഗം 'നിക്ഷേപാ'ർഥകമായ ഇടൽ അല്ല, 'ഉപേക്ഷാ'ർഥകമായ വിടൽ ആണ്. പ്രവൃത്തി പൂർത്തിയായെന്ന സൂചന വിടലിൽ ആണ് ഏറുക.

[പറഞ്ഞിട്ട് എന്നതിന് വാമൊഴിയിൽ ചില പ്രദേശങ്ങളിൽ പറഞ്ഞൂട്ട് എന്നുമുണ്ട്. അനുപ്രയോഗം ഇടൽ അല്ല, വിടൽ ആണെന്നതിന് ഇതും തെളിവാണ്.]

'തിരസ്കാരാ'ർഥമാണ് കളയലിൽ സ്ഫുടിക്കുന്നത്. അനുപ്രയോഗത്തിൽ 'അനായാസപ്രവൃത്തി' ആയി അതു നീളും. "പറഞ്ഞുകളഞ്ഞു".

(ii) വ്യാകരണധർമ്മമാറ്റം - ക്രിയകളുടെയും നാമങ്ങളുടെയും ധർമ്മം മാറി അവ്യയത്വത്തെയും പ്രത്യയത്വത്തെയും പ്രാപിക്കുന്നു. പറ്റുക എന്ന ക്രിയയുടെ പറ്റലും പിടിക്കലും ഒന്നും എന്നെപ്പറ്റി എന്നിടത്തില്ല. എന്നുമാത്രമല്ല ക്രിയാത്വവും ശേഷിക്കുന്നില്ല. ഇതിന്റെ ഉൽപ്പത്തിയിലെ വിനയെച്ചം എന്ന സ്വഭാവം ആലോചിച്ചാലേ കിട്ടൂ. മരത്തിൽനിന്ന് എന്നതിൽ നിൽക്കുക എന്ന ക്രിയ സംഭവിച്ചശേഷം എന്ന അർഥവും നിൽക്കുക എന്ന ക്രിയയുടെ സ്വഭാവവും ശേഷിക്കുന്നില്ല. ചലനാരംഭസ്ഥാനമാണ് മരം എന്ന അർഥമേ കിട്ടൂ. നിന്നു് ക്രിയാത്വം വിട്ട് ഗതിത്വം പ്രാപിക്കുന്നു. "മരത്തിൽ നിന്നു പഴം വീഴുന്നു". എന്നതിനു തുല്യമായി തമിഴിൽ "മരത്തിൽ ഇരുന്തു പഴം വീഴ്‍ന്തതു" എന്നാണ്. "കോയമ്പത്തൂരുനിന്നു" വന്ന മലയാളി ഇരിപ്പിടത്തിൽ ഇരിക്കയായിരുന്നു എന്നും "കോയമ്പത്തുരു ഇരുന്തു" വന്ന തമിഴൻ ഇരിപ്പിടം കിട്ടാതെ നിൽക്കയായിരുന്നു എന്നും വരാം. മലയാളത്തിൽ നിൽക്കലിന് സ്ഥിതിചെയ്യുക എന്ന അർഥം മറ്റു ചിലപ്പോഴും സംഭവിക്കാം. "പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഞാൻ നിന്നിരുന്നത് ഹോസ്റ്റലിൽ ആയിരുന്നു" എന്ന ഉദാഹരണം ശ്രദ്ധിക്കുക. ഇരിക്കലിന്ന് തമിഴിൽ പൊതുവേ ഇരു ധാതുവല്ല പ്രയോഗിക്കുക, ഉട്കാരു എന്നാണ്. എന്നാൽ ഇരുത്തി 'ഇരിപ്പിടം' ആണ്. ഇരുക്കൈ 'ഇരിപ്പ്' ആണ്.

(iii) വ്യാകരണികതാപാദനം സംഭവിക്കുമ്പോൾ വർണമാറ്റം, വിശേഷിച്ചും അക്ഷരലോപം സംഭവിക്കും. ബലം, താനം ഇവയിലും മാറ്റമുണ്ടാകും. ചെയ്തു + വിട്ട് ആണ് ചെയ്തിട്ട് എന്നു ചുരുങ്ങുന്നത്. ഇവിടത്തെ വകാരലോപം അനുപ്രയോഗത്തിലേ സംഭവിക്കൂ. കാരണം പദാദ്യക്ഷരത്തിലാണ് നമുക്ക് സ്ഫുടത, വ്യക്തത, ബലം, ഊന്നൽ കൂടുക എന്നതു തന്നെ. അനുപ്രയോഗത്തിന് പ്രത്യയസദൃശമായ ഊന്നൽക്കുറവു സംഭവിക്കുന്നു. വിട്ടു + വിട്ടു > വിട്ടിട്ടു്

ചെയ്തുകൊൾ ആണ് ചെയ്തോ എന്നു ചുരുങ്ങുന്നത്. കൊൾ എന്നതിലെ കകാരം വീണുപോകുന്നതു് ബലക്കുറവുകൊണ്ടാണ്. ൾ ലോപിക്കുന്നതാകട്ടെ പദാന്ത്യച്ചില്ലിന്റെ ലോപമെന്ന സാമാന്യനിയമവും. കൊൾ എന്ന അനുപ്രയോഗം തെളിഞ്ഞു വരാൻ പറഞ്ഞോളൂ, ചാടിക്കോളൂ, ചാടിക്കൊള്ളുക… എന്ന തരം ഉദാഹരണങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മതി. അനുപ്രയോഗമായ കൊൾ എന്നതിന്റെ വാലും തലയും പോയതിനു പകരമായി സ്വരം നീളും. അതാണ് ചെയ്തോ എന്ന തരം സ്വരദൈർഘ്യത്തിൽ കണ്ടെത്തുന്നത്.

-ഇല്‍ + നിന്ന് വാമൊഴിയിൽ ഒട്ടാകെ ഈന്ന് എന്നാകും. വഴിയിൽനിന്ന് > വഴീന്ന്. -കൽ + നിന്ന് > കേന്ന് പടിക്കൽനിന്ന് > പടിക്കേന്ന്

വ്യാകരണികതാപാദനത്തിന് മലയാളഭാഷയിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ ഉദാഹരണങ്ങൾ:

'അകത്തു് / ഉള്ളിൽ' എന്ന ആശയം കുറിക്കാൻ പഴയ രേഖകളിൽ വേണാട്ടുൾ, തുലാത്തുൾ … എന്നും മറ്റും കാണാം. അന്തർഭാഗമെന്ന ആശയം കിട്ടാൻ ഇവിടെ ഉൾ എന്ന നാമപ്രകൃതിയുമായി സമാസിക്കയാണ് ചെയ്യുന്നതെന്നു വ്യക്തം. ഉൾവശം, ഉൾക്കാമ്പ്, ഉള്ളം... ഇവയിൽ 'ഉള്‍' നാമപ്രകൃതി തന്നെ. വേണാട്ടുൾ, തുലാത്തുൾ എന്നതിനു സമാന്തരമാണ് വേണാട്ടിൽ, തുലാത്തിൽ. ഉള്ളം എന്നതിന് സമാന്തരമാണ് ഇല്ലം. 'അക'മായ ഉള്ളം 'ഹൃദയം' എന്ന അർഥത്തിലേക്കും ഇല്ലം 'ഗ്യഹം' എന്നതിലേക്കും വ്യാപിക്കുന്നു. ഉള്ളത്തിന്റെ പ്രകൃതിയായ ഉൾ പോലെ ഇല്ലത്തിന്റെ പ്രകൃതിയായ -ഇൽ ആധാരികാർഥത്തിൽ ഉറച്ചതാണ് പ്രത്യയത്വം വരാൻ കാരണം.

- ഇൽ പ്രത്യയത്തിന് വളരെ പഴക്കമുണ്ട്. എല്ലാ ശാഖകളിലും പെട്ട ദ്രാവിഡഭാഷകളിലും ഇതിന്റെ സാന്നിധ്യം ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ഈ പ്രത്യയത്തിന്റെ ജനനം മലയാളഭാഷാരൂപീകരണത്തിനും മുൻപാണ്, മൂലദ്രാവിഡഘട്ടത്തിൽത്തനെയാകാം.

'എരിയും തീ'യാണ് എരിതീ, നീണ്ട മിഴി - നീൾമിഴി, പേരച്ചമെന്ന ധാതുനിഷ്പന്നവിശേഷണത്തിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ധാതുമാത്രം ഉപയോഗിക്കുന്ന ഈ സമാസത്തെ ധാതുപൂർവസമാസം എന്നു പറയും. 'ചുരുണ്ട മുടി' - ചുരുൾമുടി, 'അരയ്ക്കുംകല്ല്' [ഈ കല്ലിൻമേൽ അരയ്ക്കും] - അരകല്ല്. ഈ ക്രമമനുസരിച്ച് 'അവൾ ഉടയ മുടി' എന്താകും? അവൾ ഉടമുടി എന്നാകും. മലയാളപൂർവദശയിൽ ഉടൈ എന്നായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് ഉടെമുടി എന്നു മാറും. ഈ ധാതുപൂർവമാസത്തിന്റെ പൂർവപദമായ ഉടെ ക്രമേണ പ്രത്യയസ്ഥാനത്തു വന്നു. അതാണ് "അവളുടെ മുടി".