Contacts

കൊടുങ്ങല്ലൂര്‍ കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍തമ്പുരാന്‍

സ്യമന്തകം



കൊടുങ്ങല്ലൂർ കുഞ്ഞിക്കുട്ടൻ തമ്പുരാന്റെ സ്യമന്തകം ഭാഷാനാടകം (1066) കടത്തനാട്ട് ഉദയവർമ്മ തമ്പുരാന്റെയും കെ സി നാരായണൻ നമ്പ്യാരുടേയും പ്രസാധകത്വത്തിൽ നാദാപുരത്തുനിന്നും പുറപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ജനരജിനി മാസികയിൽ ഖണ്ഡശ്ശ: പ്രസിദ്ധം ചെയ്തിരുന്നു.



അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- തിരിയേ വന്നു; എന്നുതന്നെയല്ല പോയതുപോലെയല്ല വന്നതും.

ഒരു കയ്യതിൽ മണിയോടും,
മറുകയ്യിൽ മനോജ്ഞതരുണിമണിയോടും,
വിരവൊടു സാക്ഷാൽ കണ്ണൻ-
തിരുവടിയെഴുനെള്ളിയിന്നലെപ്പകലേ. 94


ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- അദ്ദേഹത്തിന്നു ചെന്നേടത്തൊക്കെ ഓരോ പെണ്ണങ്ങളേയും കിട്ടുമെന്നുണ്ടോ?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- പെണ്ണെന്നുവെച്ചാൽ അസാരം ഒരു വിദ്യയുണ്ട്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- എന്താണ്?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- ഒരു കുരങ്ങപ്പെണ്ണാണ്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- തരക്കേടില്ല. മൂപ്പര്‍ക്കെന്തു പെണ്ണായാലും വേണ്ടില്ല. ജാതിഭേദമില്ല, സൌന്ദര്യവും നോക്കേണ്ട? കിടച്ചതു കല്യാണം, അല്ലേ?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- അങ്ങിനെ വെക്കേണ്ട. കുരങ്ങപ്പെണ്ണാണെങ്കിലും വേണ്ടില്ല ബഹുസുന്ദരിയാണ്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- ഏതു കുരങ്ങന്റെ മകളാണ്? എന്താണുപേര്?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- ജാംബവാന്റെ മകളാണ്. 'ജാംബവതി' എന്നാണ് പേര്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- എങ്ങിനെ സമ്പാദിച്ച ഇതിനെ ഭഗവാൻ?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- ആ മണി അന്വേഷിപ്പാനായി ഗുഹയിൽ ചെന്നപ്പോൾ ഒരു അതിസുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടിയുടെ കയ്യിൽ ആ മണി കണ്ടിട്ടു അടുത്തുചെന്നു. അപ്പോൾ അതിന്റെ വളര്‍ത്തമ്മ, കാണാത്തതായ ഒരു മനുഷ്യനെ കണ്ടപ്പോൾ പേടിച്ചു നിലവിളിച്ചു.

പെട്ടെന്നന്നേരമോടിപ്പെരിയ ജവമൊടും
ജാംബവാൻ വന്നുചാടി-
ചട്ടറ്റാക്കോപമോടീ ഹരിയൊടു പടയാ-
ടിപ്പരം വാശി കൂടി
ഒട്ടും വാർദ്ധക്യമായീടിലുമുരുബലനാ-
മായവൻമേനി വാടീ-
ലൊട്ടല്ലേഴോടു കൂടീടുമൊരിരുപതുനാ-
ളീവിധം നിന്നുകൂടി. 95


ഒടുക്കമാ നമ്മുടെ കണ്ണനുള്ളോ-
രിടിക്കു കൂടുന്നൊരു ശക്തിമൂലം
മിടുക്കനാം മര്‍ക്കടവൃദ്ധനുള്ളോ-
രുടൽക്കു വാട്ടം ചെറുതുത്ഭവിച്ചു. 96


ഇടികൊണ്ടു മശങ്ങിയോരുനേരം
തടികൊണ്ടാക്കപി കൺമിഴിച്ചുനോക്കി
ഉടൽ കണ്ടുരചെയ്തു കണ്ണനോടായ്
മുടികൊണ്ടാക്കഴൽ മുട്ടുമാറു കൂപ്പി. 97


"അല്ലാ നമ്മുടെ സേതുബന്ധകരനായ്,
രക്ഷോബലാരാതിയായ്,
ചൊല്ലാളും രഘുനാഥനായ ഭഗവാൻ
മൽഭാഗ്യമല്ലോ ഭവാൻ?
അല്ലാതിങ്ങിനെ ഞാനൊരാളൊടു മട-
ങ്ങീടില്ല, പിന്നാക്കമാ-
കില്ലാ നമ്മുടെ രാമഭദ്രനലിവോ-
ടെന്നിൽ പ്രസാദിക്കയാൽ. 98


കഷ്ടം ഞാൻ മമ നാഥനായ രഘുനാ-
ഥന്‍തന്നിലിന്നീവിധം
പൊട്ടുമ്മാറടി കൂട്ടിനേ; നിതിനു മേ-
ലെന്തൊന്നഹോ സാ ഹസം!
ആട്ടേ, നിന്തിരുമേനിതന്റെ വരവാ-
ണല്ലോ നമുക്കീവിധം
കാട്ടാൻ കാരണമായതെന്നു തിരുവു-
ള്ളക്കേടു കൊള്ളില്ല മേ 99


എങ്കിലുമെൻപിഴ തീരാൻ
പെൺകുലമണി പുത്രി ജാംബവതിയേ ഞാൻ
നിങ്കലണക്കുന്നേൻ രവി-
തന്‍കലയാകും സ്യമന്തകത്തോടും. 100

എന്നു പറഞ്ഞ്, ഈ ജാംബവതിയേയും സ്യമന്തകമണിയേയും ഭഗവാങ്കൽ സമര്‍പ്പിച്ചു. ഭഗവാൻ ശ്രീകൃഷ്ണനും, ഇതു രണ്ടും വാങ്ങിച്ചു് ജാംബവാനെ തൊട്ടു തലോടി ക്ഷീണമൊക്കെ തീർത്തു 'വളരെ നല്ലതുവരും' എന്നനുഗ്രഹിച്ച് ഇങ്ങോട്ടു പോരികയും ചെയ്തു. ഇതിന്റെ ഇടയിലാണ് സൈന്യങ്ങൾ ഭഗവാനെ കാണാതെ വൃസനത്തോടുകൂടി ദ്വാരകയിൽ വന്ന് ഈ വര്‍ത്തമാനം അറിയിച്ചത്. അന്ന് ഉദ്ധവരുടെ ബുദ്ധികൌശലം കൊണ്ടും വസുദേവാദികളുടെ ആസ്തിക്യംകൊണ്ടും ഈ ഭഗവതീസ്സേവ അടിയന്തരം നടത്തിയിരുന്നു. ഇന്നലെ ഭഗവാൻ എഴുന്നെള്ളിയപ്പോൾ അതൊക്കെ കാലം കൂടി.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- ആട്ടെ, ഇനിയൊരു കല്യാണഅടിയന്തരമുണ്ടല്ലൊ, അതിന്ന് എനിക്കും വല്ലതും വകയുണ്ടാവും. വലിയ സഭയും പ്രസംഗവുമൊക്കെ ഉണ്ടാവാതെ കണ്ടിരിക്കയില്ല.

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- അതു ശരിയാണ്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- ആട്ടെ. സ്യമന്തകമണി സത്രാജിത്തിന്നു കൊടുക്കുക കഴിഞ്ഞുവോ?

അനന്തവാദ്ധ്യാര്‍- ഇന്നു സഭയിൽ വരുത്തി കൊടുപ്പാൻ പോകുന്നു എന്നാണു കേട്ടത്.

ഗോവിന്ദശാസ്ത്രികൾ- ആട്ടേ, നമുക്കു സഭയിലേക്കു പോവുക. അപ്പോഴത്തെ സത്രാജിത്തിന്റെ മുഖവും മറ്റുമൊക്കെ കാണാമല്ലൊ.

മഹാജനത്തിന്നതിദോഷമാകും,
മഹാപവാദങ്ങൾ കൃതിച്ചതിന്നായ്
മഹാസഭക്കുള്ളിൽ നമുക്കു കാണാ-
മിഹായവൻ വിഡ്ഢിയതാവതെല്ലാം. 101


(രണ്ടാളും പോയി)

വിഷ്കംഭം കഴിഞ്ഞു.


(അനന്തരം ശ്രീകൃഷ്ണനും, സത്രാജിത്തും മറ്റും കൂടിയ സഭ പ്രവേശിക്കുന്നു)

ശ്രീകൃഷ്ണൻ- സ്യമന്തകമണി എടുത്തു കയ്യിൽപിടിച്ചിട്ട്,

അങ്ങുന്നിങ്ങിനെയെന്നിലല്പമയശ-
സ്സുണ്ടാക്കിയെന്നീവിധം
മങ്ങുന്നില്ല മുഷിച്ചിലില്ലതിനെനി -
യ്ക്കേതും ധരിച്ചീടണം;
തിങ്ങും സങ്കടമായതിൽ പലതുമോ-
തിടും ജനം, കേട്ടു കേ-
ട്ടിങ്ങേവം നിരുപിച്ചതെൻ ശനിപിഴ-
ക്കാലത്തു കോലും ഫലം. 102


(എന്നു മണി കൊടുക്കുന്നു. സത്രാജിത്തു വാങ്ങി ലജ്ജിക്കുന്നു.)

ശ്രീകൃഷ്ണൻ-

എന്നാലീ മണി കിട്ടിയോരു വിവരം
സര്‍വ്വം ചുരുക്കിക്കഥി-
ക്കുന്നേൻ; നിങ്ങടെ തമ്പിയെബ്ബലമെഴും
സിംഹേന്ദ്രനാം കൊന്നതും;
പിന്നീടായവനെക്കടുത്തു പൊരുതി-
ശ്രീജാംബവാൻ കൊന്നു; ഞാൻ
ചെന്നിട്ടായവനൊടെതിര്‍ത്തു പൊരുതി-
ക്കൈക്കൊണ്ടു രത്നത്തെയും. 103


ഇങ്ങിനെയാണിതിന്റെ ആഗമം. അല്ലാതെകണ്ടു മറിച്ചൊന്നും വിചാരിക്കരുതു്.

സത്രാജിത്തു- (ലജ്ജയോടും ഭയത്തോടും കൂടി തൊഴുതുംകൊണ്ടു്)

നിന്തിരുവടിയരുളുന്നതി-
നന്തരമില്ലധികമൂഢനാകും ഞാൻ
എന്തൊരു പിഴ ചെയ്തീടിലു-
മന്തരമോര്‍ത്തതു പൊറുത്തുകൊള്ളണമേ. 104

അന്നിജ്ജനം പിഴകൾ ചെയ്തതു, സത്യഭാമ-
യെന്നുള്ളൊരെന്റെ മകളെത്തവ തന്നിദാനീം
മന്ദത്വമറ്റകൃപകൊണ്ടു പൊറുക്കുവാനാ-
യിന്നോര്‍ത്തുകൊണ്ടു മകളെത്തവ തന്നിടുന്നേൻ. 105


(എന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നു. അനന്തരം സത്യഭാമയേയുംകൊണ്ടു സഖി പ്രവേശിക്കുന്നു)

സത്യഭാമ- (ശ്രീകൃഷ്ണനെ നോക്കീട്ട്, വിചാരം)

കൊണ്ടൽക്കാർകൂപ്പുമോമൽതിരുവുടൽനിറവും,
നീണ്ടിടംപെട്ട കണ്ണും,
കണ്ടാൽ കിട്ടാത്ത മാദ്ധ്യസ്ഥ്യവു, മധികമതായ്
നീണ്ട തൃക്കയ്യുരണ്ടും,
പൂണ്ടീടും പുഞ്ചിരിപ്പുമൃദുലതരനിലാ-
വേന്തുമാസ്യേന്ദുവും താൻ
കണ്ടീടും കഞ്ജനേർക്കണ്ണികളുടെ മനതാർ
മട്ടു മാറാതെയാമോ? 106


(എന്ന് ലജ്ജയോടുകൂടി തല താഴ്ത്തുന്നു.)

ശ്രീകൃഷ്ണൻ- (സത്യഭാമയെ നോക്കീട്ട്)

അന്നു രുഗ്മിണിയെ വേട്ടനാളിൽവെ-
ച്ചൊന്നുകൂടിയധികം മനോഭവൻ
ഇന്നു നമ്മൊടു കർത്തിടുന്നിതാ!
നന്നു നന്നു നളിനാക്ഷിയേറ്റവും. 107


സഖി- (വിചാരം)

നമ്മുടെ തോഴിക്കേറ്റം
നന്ദിയൊടൊക്കുന്നൊരാളു ഗോവിന്ദൻ;
ഇമ്മറിമായകളിവളുടെ
കര്‍മ്മമതെന്നേ നിനയണ്ടൂ. 108


(സ്പഷ്ടം) അച്ഛന്റെ അടുക്കലേക്കു പോവുക.
സത്യഭാമ- അവിടെ പിന്നെ ചിലരൊക്കയില്ലേ? ഞാനെങ്ങിനെയാണങ്ങോട്ടു ചെല്ലുന്നതു്?

സഖി- (പിടിച്ചു സത്രാജിത്തിന്റെ അടുക്കെക്കൊണ്ടു നിത്തുന്നു.)

സത്രാജിത്തു- (സത്യഭാമയെ പിടിച്ചും കൊണ്ട്)

നമുക്കു പെട്ടീടിന കുറ്റമെല്ലാം
ക്ഷമിച്ചുകൊണ്ടീടുക കൊണ്ടൽവര്‍ണ്ണ!
സമസ്തപാപത്തിനുമെന്റെ സര്‍വ്വ-
സമസ്തമാം നന്ദിനിയെത്തരുന്നേൻ. 109


(എന്നു ശ്രീകൃഷ്ണൻ കൊടുക്കുന്നു.)

ഘോരാപരാധമതിനും
കാരണമാമിസ്യമന്തകത്തേയും
പാരാതെ തന്നിടുന്നേൻ
നേരെ കൈക്കൊണ്ടു കൊണ്ടീടുകവേണം. 110


ശ്രീകൃഷ്ണൻ- (പുഞ്ചിരിയിട്ടുംകൊണ്ട്) അതു വേണ്ട:

ആദിത്യഭക്തികലരുന്ന ഭവാനു നിത്യ-
മാദിത്യപൂജയതിനായിതിരുന്നിടട്ടേ;
വാദത്തെവിട്ടു വടിവോടിഹ നാമിതിന്റെ
മോദത്തോടൊത്ത ഫലമൊന്നു ലഭിച്ചുകൊള്ളാം. 111


സത്രാജിത്തു- എന്നാലങ്ങിനെയാവട്ടെ. തിരുമനസ്സുപോലെ. ഇപ്പോഴും ഞാനൊരു തെറ്റുകാരനെപ്പോലെയിരിക്കുന്നു. എന്റെ മനസ്സിന്നൊരു തൃപ്തിവരുന്നില്ല.

ശ്രീകൃഷ്ണൻ-

എന്മണിയതൃപ്തിവേണ്ടാ;
പെൺമണിയാം സത്യഭാമയേ വാങ്ങി
നമ്മുടെ പരിഭവമെല്ലാം
നന്മയോടിഹ തീര്‍ന്നു: തൃപ്തികൊണ്ടാലും. 112

(അണിയറയിൽ)

"പാരാതിപ്പുരമൊക്കെയും പദവിയിൽ-
പാരം വിതാനിയ്ക്കയാൽ -
ച്ചേരും നൽപുതുഭംഗിയോടു വിലസീ-
ടുന്നുണ്ടതെന്നല്ലഹോ!
സ്വൈരം സർവ്വവധൂജനങ്ങളുമുടൻ
കല്യാണഘോഷത്തിനായ്
ഭാരം പൂണ്ടതുപോലെ വന്നു വിലസീ-
ടുന്നുണ്ടിതെല്ലാടവും. 113


അത്രതന്നെയല്ല,

ചെമ്മേ ജാംബവതിക്കു വേണ്ടഴകൊടും
മോടിപ്പെടുത്തിത്തെളി-
ഞ്ഞുന്മേഷത്തൊടു വന്നിടുന്നു വസുദേ-
വൻ ദേവകീദേവിയും;
നമ്മേളത്തൊടു കൊട്ടു പാട്ടു പലതു-
ണ്ടാഘോഷമിപ്പോൾ മുദാ
സന്മൌഹൂര്‍ത്തികർ ചൊന്നപോലെ വെളിവാ-
യ്‍വേളിക്കെഴും നേരവും. 114


എന്ന്.

(അനന്തരം അലങ്കരിച്ച ജാംബവതിയോടുകൂടി വസുദേവനും ദേവകിയും പ്രവേശിക്കുന്നു)

ജാംബവതി- (വിചാരം)

തെളിവുകൂടിന കണ്ണനെ നോക്കിടു-
ന്നളവു കണ്ണിനു നാണമെഴുന്നു മേ;
വളവുകൂടിന കണ്ണുകൾ പിന്നെയും
കളവൊടായവനിൽ പതിയുന്നിതാ. 115


ശ്രീകൃഷ്ണൻ- (ജാംബവതിയെ കണ്ടിട്ട്, വിചാരം)

നന്മയതിയായ് വിളങ്ങും
ജാംബവതീതന്വിതന്നിലെത്തുമ്പോൾ
കണ്മതികൾക്കു വികാസം
വെണ്മ തിരണ്ടിട്ടുരുണ്ടുകൂടുന്നു. 116


(ഒരു ഉപാദ്ധ്യായൻ പ്രവേശിച്ചിട്ട്)

വേളിയ്ക്കെഴും ക്രിയതുടര്‍-
ന്നാളിടുമനലപ്രകാശമോടിവിടെ
മേളമൊടൊരുക്കമായി-
ട്ടാളുകൾ കാത്തുണ്ടു നില്ക്കുന്നു. 117


മുഹൂര്‍ത്തമായി. അങ്ങോട്ടു ചെല്ലുകതന്നെ.

(ഉപാദ്ധ്യായൻ മുമ്പിൽ നടക്കുന്നു. എല്ലാവരും പിന്നാലെ നടക്കുന്നു.)

ഉപാദ്ധ്യായൻ- ഇനി ക്രിയ നടത്തുകയല്ലേ?

വാസുദേവൻ- അങ്ങിനെതന്നെ.

നിങ്ങൾ പറയുന്നതിന്നിഹ
ഞങ്ങൾക്കുണ്ടോ മറിച്ചൊരാൾപക്ഷം?
മംഗളകര്‍മ്മമിതെന്നാ-
ലങ്ങിനെയാട്ടേ നടക്കട്ടേ. 118


(ഉപാദ്ധ്യായൻ ശ്രീകൃഷ്ണനെക്കൊണ്ടും മറ്റും ക്രിയ നടത്തിക്കുന്നു. ശ്രീകൃഷ്ണൻ സത്യഭാമയേയും ജാംബവതിയേയും ക്രമത്തിൽ വിവാഹം ചെയ്യുന്നു.)
ദേവകി- (വിചാരം)

കണ്ണനു ചേരുന്നവരീ-
പ്പെണ്ണുങ്ങൾ ഗുണങ്ങളൊക്കെയോര്‍ക്കുമ്പോൾ
കണ്ണിനുമധികമെനിക്കീ-
വണ്ണം വന്നതു രസം, മനസ്സിന്നും. 119


സത്രാജിത്തു-

എനിക്കുമീനിങ്ങളൊടിത്ര ചാര്‍ച്ച-
ജനിക്കയാൽ പ്രീതി വളര്‍ന്നിടുന്നു;
അനർഘകീര്‍ത്തേ! വസുദേവ! ഹേ! ഞാ-
നിനിര്‍ഗ്ഗമിക്കട്ടെ; മുകന്ദ! പോട്ടേ! 120


(എല്ലാവരും അനുവദിക്കുന്നു. സത്രാജിത്തു പോകുന്നു.)

ഉപാദ്ധ്യായൻ-

മംഗളതൂര്യനിനാദം
ഭംഗിയിലിപ്പോൾ പുറത്തു കേൾക്കുന്നു;
ഇങ്ങിനെ മേലാലനവധി
മംഗളമുണ്ടായ്‍വരും മുകുന്ദന്നും. 121


(എന്ന് അനുഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു)

ശ്രീകൃഷ്ണൻ-

കൃപാകടാക്ഷാൽ തവ താത! ഞാനീ-
വിപത്തിലും മംഗളമാര്‍ന്നു പോന്നു;
സ്വഭാവകാരുണ്യമിവണ്ണമെന്നും
ശുഭത്തൊടമ്മേ! കലരേണമെന്മേൽ. 122


(എന്ന് എല്ലാവരും പോയി)


നാലാമങ്കം കഴിഞ്ഞു.

---------------------------






താളിളക്കം
!Designed By Praveen Varma MK!